امام رضا «ع» در کلام عرفای کُرد شافعی
«آب چشمه به وسیله جوی های متناوب به زمین های دور می رسد و اصل آب مال چشمه است. همین جوی ها، طریق فیضان آن هستند. لذا کسی که سالک باشد، بالذات لیاقت دریافت امور معنویه را از ذات حق ندارد پس فیوض اولا به سینه مبارکه حضرت رسول الله، صلی الله علیه و آله و سلم، و از آن به سینه مبارک حضرت فاطمه،رضی الله عنها، و از آن به به سینه مبارک حضرت علی، رضی الله عنه، و از آن به سینه مبارک حضرت شیخ عبدالقادر گیلانی، رحمة الله علیهم، و از آن به سینه مبارک قطب زمان حضرت مجدد الف ثانی امام ربانی، رحمة الله علیهم، و از آن به سینه مبارک قطب زمان که رئیس تمام اولیاء است، رحمة الله علیهم، و پس از آن به لطائف و سینه مردم رسد.»
حاج ماموستا اقبال بهمنی – از علمای شافعی کردستان
بی شک عشق و علاقه به اهل بیت پیامبر اکرم، صلی الله علیه و آله و سلم، ریشه در ایمان دینی مسلمانان دارد و ابراز محبت به ایشان در بین مسلمانان آنقدر گسترده و فراگیر است که با اطمینان کامل می توان گفت: دوستی سبطین پیامبر، صلی الله علیه و آله و سلم، یکی از وجوه اشتراک و اتحاد همه مذاهب اسلامی قلمداد می شود.
لذا از دیدگاه عارفان طریقت حق در کردستان به بررسی نکات ادبی و عرفانی این بزرگان نسبت به اهل بیت پیامبر،صلی الله علیه و آله و سلم، می پردازیم. علمای کردستان اکثرا اهل ذوق و ادب بوده و با پیروی از مقتدای خویش حضرت امام شافعی، رضی الله عنه، به مدح اهل بیت می پردازند. امام شافعی در این زمینه می فرماید :
ان کان رفضا حب آل محمد فلیشهد الثقلان انی رافضی
یا آل بیت رسول لله حبکم فرض من الله فی القرآن انزله
یکفیکم من عظیم الفخر انکم من لم یصل علیکم لا صلاة له
****
«مرحوم ملاباقر بالِک» عالم و عارف کردستانی در کتاب تعدیل شریعت و طریقت می فرماید: «آب چشمه به وسیله جوی های متناوب به زمین های دور می رسد و اصل آب مال چشمه است. همین جوی ها، طریق فیضان آن هستند. لذا کسی که سالک باشد، بالذات لیاقت دریافت امور معنویه را از ذات حق ندارد پس فیوض اولا به سینه مبارکه حضرت رسول الله، صلی الله علیه و آله و سلم، و از آن به سینه مبارک حضرت فاطمه،رضی الله عنها، و از آن به به سینه مبارک حضرت علی، رضی الله عنه، و از آن به سینه مبارک حضرت شیخ عبدالقادر گیلانی، رحمة الله علیهم، و از آن به سینه مبارک قطب زمان حضرت مجدد الف ثانی امام ربانی، رحمة الله علیهم، و از آن به سینه مبارک قطب زمان که رئیس تمام اولیاء است، رحمة الله علیهم، و پس از آن به لطائف و سینه مردم رسد.»
****
وقتی مولانا خالد نقشبندی عالم و عارف کُرد، برای دیدار پیر و مرادش شیخ عبدالله به دهلی می رود، در بین راه به زیارت حضرت امام رضا، علیه السلام، رفته و این شعر را سروده که نشان عشق و ارادت او به امام رضا، علیه السلام، است:
این بارگاه کیست که از عرش برتر است
و زنور گنبدش همه عالم منور است
این بارگاه قافله سالار اولیاست
این خوابگاه نور دوچشم پیغمبر است
این روضه رضاست که فرزند کاظم است
سیراب نوگلی ز گلستان جعفر است
همچنین مولانا خالد کردی صاحب فتوی در علم و فقه و شریعت و عرفان و طریقت در مدح اهل بیت اشعاری را سروده است. چنین شخصیتی که نام آور روزگار بوده است و از ستارگان درخشان ادب منطقه می باشد، بدون آگاهی و یقین توسل نمی جوید. او در قطعه ای ادبی توسل می کند به اهل بیت :
خداوندا به حق اسم عظم
به نور سینه اولاد آدم
به سوز سینه صدیق اکبر
به سلمان و به قاسم بار دیگر
به شاه صفر و کرار حیدر
که از نیروش واشد باب خیبر
به آن سرو گلستان نبوت
به ان شمع شبستان فتوت
حسن که محض لطف و خیرخواهی
فرود امد ز تخت پادشاهی
به آن نوباوه باغ رسالت
به ان یکتایی میدان بسالت
حسین آن سرور جمع شهیدان
سپه سالار افواج سعیدان
به ان چشم و چراغ اهل بینش
که بر وی همت مدار افرینش
علی بن حسین آن زین عباد
که بود از غیر ذات بحق ازاد
****
یکی دیگر از شاعران نامور ادب فارسی – عربی – ترکی و کردی که طبع روان و قلمی توانا داشته شیخ رضا طالبانی است. او محب اهل بیت و خاندان سادات بوده و به ویژه ارادت خالصانه ای به حضرت حسین داشته است. او می گوید:
لا فت از عشق حسین است ، سرت بر گردن است
عشق بازی سر به میدان وفا افکندن است
گر هوا خواه حسینی ترک سر کن چون حسین
شرط این میدان به خون خویش بازی کردن است
از حریم کعبه کمتر نیست دشت کربلا
صد شرف دارد بر ان وادی که گویند ایمن است
ایمن و ای من فدای خاک پاکی کاندرو
نور چشم مصطفی و مرتضی را مسکن است
زهره زهرا نگین خاتم خیر الوری
نطفه پاک جناب حیدر خیبر کن
سنیم و سنی و لیکن حب ال مصطفی
دین و آئین من ابا و اجداد من است
شیعه و سنی ندانم دوستم با هر که او
دوست باشد دشمنم ، ان را که با وی دشمن است
من سنیم، نامم رضا کلب اما مرتضی
درویش عبدالقادرم راهم به مولا می رود
