طاهرالقادری:

حسین(ع) مظهر کمالات پیامبر است

پیامبر اسلام در حیات شان آرزوی شهادت داشتند ولی بطور ظاهری شهید نشدند. برای تکمیل این خواسته پیامبر، حسینِ عالی مقام انتخاب شد. لذا شهادت امام حسین (ع) تکمیل خواسته پیامبر گرامی اسلام می باشد چون امام حسین (ع) ظاهرا و باطنا شبیه مصطفی بود.

طاهر القادری

 از علمای اهل سنت پاکستان

 ترجمه: حسین عسگری 

حُسَیْنٌ مِنِّی وَأَنَا مِنْ حُسَیْنٍ، أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَیْنًا، حُسَیْنٌ سِبْطٌ مِنَ الأَسْبَاطِ۔ 

(سنن ترمذی،۵:۶۵۸) 

قبل از بعثت پیامبر گرامی اسلام و بعد از آن، خیلی ها شهید شدند ولی افتخاری که نصیب امام حسین (ع) شد نصیب هیچکس نشد. ما باید این پیام را به گوش جهانیان بالخصوص مسلمانان عالَم برسانیم که شهادت امام حسین (ع) در واقع بابی از ابواب سیره سیدالمرسلین و بیان واضح کمالات ایشان است. و برای فهم بیشتر این مطلب باید سیره این امام عالی مقام را در پرتوی سیره نبوی ببینیم تا مقام و عظمت این شهید والا مقام را بطور کامل درک کنیم. 

پیامبر اسلام در حیات شان آرزوی شهادت داشتند ولی بطور ظاهری شهید نشدند. برای تکمیل این خواسته پیامبر، حسینِ عالی مقام انتخاب شد. لذا شهادت امام حسین (ع) تکمیل خواسته پیامبر گرامی اسلام می باشد چون امام حسین (ع) ظاهرا و باطنا شبیه مصطفی بود. 

در جامع ترمذی و صحاحِ سته به نقل از پیامبر (ص) آمده: «حسین منی و انا من حسین» معنی این روایت این است که منِ پیامبر مظهر کمالاتی هستم که در وجود حسین (ع) قرار دارد، و حسین (ع) مظهر آن کمالاتی است که در وجود من قرار دارد. 

در سیره ظاهری پیامبر همه کمالات وجود داشت به جز کمال شهادت. یعنی کمال شهادت که در سیره ظاهری من نبود بوسیله حسین (ع) تکمیل شد. 

بعضی ها به ما می گویند چرا برای حسین گریه می کنید؟ من از آنها سوال می پرسم مگر تبعیت از پیامبر اسلام واجب نیست؟! وقتی پیامبر خودش خبر این شهادت را به ام سلمه داد و گریه کرد ما چرا گریه نکنیم؟ گریه بر امام حسین (ع) که در کربلا مظلومانه شهید شد اگر واجب نباشد سنت پیامبر است. 

حضرت ام سلمه می فرماید که حضرت جبرائیل (ع) خاک کربلا را به پیامبر داد و پیامبر این خاک را به من دادند و فرمودند: هروقت این خاک تبدیل به خون بشود بدان که حسین من در کربلا شهید شده است. ام سلمه می فرماید روز عاشورا پیامبر به خواب من آمدند. سر مبارک شان خاک آلود بود و در دست مبارکشان یک شیشه پر از خون بود. سوال کردم این چیست فرمود این خون پسر من حسین است.