مسجد الاقصی اصلی ترین نماد تنازع هویتی اسلام

مسجدی در خطر، مردمی در تکاپو

مسجد الاقصی برای فلسطینی ها تنها یک مکان دینی مقدس که در قرآن کریم نیز مورد اشاره قرار گرفته نیست. این را می شود به همه امت اسلامی که دل در گرو رهایی فلسطین و نابودی اسرائیل دارند نیز تعمیم داد.

*سعید ساسانیان 

 مسجد الاقصی اصلی ترین نماد تنازع هویتی اسلام با همه مخالفانش است که این روزها حامی رژیم صهیونیستی اند. لذا جسارت به حریم این مسجد چه با ورود نظامیان صهیونیست و شهرک نشین های مست و لایعقل به صحن آن باشد چه با تصویرسازی از آن روی بطری های مشروب و حفر تونل و ... به مثابه یک تجاوز به هویت اسلامی تلقی شده و نیازمند اعتراض و قیام برای حراست از مرزهای هویتی است. 

این روزها که صدای گام های انتفاضه سوم فلسطین بیش تر از هر زمان دیگری به گوش می رسد، می توان باز هم یک نام آشنا را در لابه لای اخبار شنید؛ نامی هویت بخش که گره خورده است به قیام و اعتراض و انتفاضه؛ «مسجد الاقصی». تاریخ فلسطین از آن زمانی که پدیده مصنوعی رژیم صهیونیستی هم چون غده سرطانی در جهان اسلام شکل گرفت، مملو بوده است از توهین ها و هجوم ها به مسجد الاقصی. یک بار پرچم از نیل تا فرات شان را بر گنبد این مسجد نصب کردند، بار دیگر بخشی از آن را به آتش کشیدند، حفر تونل زیر این مسجد دیگر تلاش صهیونیست ها بود که البته هم چنان نیز ادامه دارد و این بار برای اولین از سال 1967 تا کنون، درب های مسجد را به روی همه فلسطینیان بستند. آن چه در ادامه می آید، بررسی کوتاه دو اهانت به این مسجد مقدس است که منجر به اعتراضات گسترده مسلمانان گردید و هم چنین مروری بر این روزهای آن و در نهایت تاریخچه ای مختصر از سال ها اهانت و تجاوز به آن است. 

مسجد در آتش 

21 آگوست 1969 صهیونیست های تندرو مسجد الاقصی را به آتش کشیدند. واکنش های مردمی در جهان اسلام اما آن قدر جدی بود که رژیم صهیونیستی ناچار شد همه چیز را به گردن یک جهانگرد یهودی استرالیایی به نام «دنیس مایکل روهان» بیندازد و او را در یک دادگاه نمایشی ابتدا محاکمه و سپس با ادعای این که او بیمار روانی است، آزادش کند! این آتش سوزی آن قدر دردناک بود که هم چنان در سال روز آن، برخی گروه ها بیانیه صار می کنند و این جنایت را محکوم می نمایند. 

محمدرضا شاه پهلوی از ایران و ملک فیصل از عربستان برای محکوم کردن اقدام صهیونیست ها، برگزاری یک پیشنهاد یک همایش و در نهایت تشکیل سازمان کنفرانس اسلامی را دادند. البته وقتی این پیشنهاد از سوی این دو شاه متحد اسرائیل و آمریکا داده شود، معنایش این خواهد بود که زهر و تندی هر حرکت علیه اسرائیل گرفته شده است کما این که در این نشست که در رباط پایتخت مراکش برگزار شد، شاه ایران به عنوان اولین سخنران حتی نام مسجد الاقصی را هم نیاورد و در قطع نامه پایانی به جای «بیت المقدس» از «اورشلیم» استفاده شد تا عملا موج اعتراضی مسلمان به آتش سوزی در مسجد الاقصی با یک حرکت نمایشی مدیریت شود. 

لشکرکشی شارون به مسجد؛ انتفاضه دوم آغاز شد 

در سال 2000، آریل شارون، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی در راستای سیاست های توسعه طلبانه و تأکید بر اصل معرفی بیت المقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی با پیشتیبانی 2000 نیروی نظامی وارد مسجد الاقصی شد. در آن زمان ملت فلسطین به رغم سیاست های تشکیلات خودگردان در اقدامی خودجوش و ملی به مقابله با این حضور پرداخت. این اقدام بعدها با نام انتفاضه دوم یا انتفاضه مسجدالاقصی نام گذاری شد. هرچند در آن مقطع زمانی حضور شارون در مسجدالاقصی عامل شروع انتفاضه عنوان گردید اما هیچ کس نمی توانست مخالفت های مردم فلسطین با روند صلحی که سال ها میان اعراب و تشکیلات خودگردان با اسرائیل به وجود آمده بود را در این انتفاضه در نظر نگیرد. تجاوز به حریم مسجد الاقصی صرفا یک علت تامه بود که مردم را به قیام واداشت. 

 

تعطیلی 24 ساعته مسجد و انتفاضه سوم 

بر اساس سیستم خطرسنج رژیم صهیونیستی، هرگاه احتمال اعتراض از سوی فلسطینی ها داده شود، تعیین محدودیت سنی برای نمازگزاران یکی از راه های همیشگی محسوب می شود تا از ورود جوانان پرشور به مسجد الاقصی جلوگیری شود. اما این بار ماجرا متفاوت بود؛ هیچ کس حق ورود به مسجد را نداشت. پنج شنبه 8 آبان ماه، رژیم صهیونیستی به مدت 24 ساعت مسجد الاقصی را به روی مسلمانان بست. بهانه این اقدام نتانیاهو، عملیات شجاعاته یک جوان فلسطینی برای از میان بردن یکی از خاخام های تندروی صهیونیست بود. واکنش مردم کرانه باختری و بیت المقدس اما به این تجاوز آشکار به حقوق مسلمانان، حالا کم کم دارد انتفاضه سوم را عملی می سازد. جدای از همه بیانیه ها و مصاحبه های گروه ها و شخصیت های مبارز فلسطینی و تظاهرات های متعدد مردمی، این بار جوانان فلسطینی شیوه های جدیدی را برای بیان اعتراض خود انتخاب کرده اند؛ قیام با خودرو و چاقو. تا کنون جوانان فلسطینی چندین بار با خودروهای خود به صهیونیست ها حمله کرده و موفق شده اند آنان را کشته و یا زخمی کنند. اصلی ترین عملیات این چنینی را ابراهیم العکاری انجام داد. او یک جمع صهیونیست را با سرعت زیاد زیر گرفت که دو نفر به هلاکت رسیدند و بیش از ده نفر زخمی شدند. البته العکاری پس از این عملیات با تیراندازی صهیونیست ها به شهادت رسید. تکرار این اقدام او توسط چند جوان فلسطینی دیگر باعث شد تا برخی کاربران اینترنتی پوسترهایی با جملات «مقاومت کن اگرچه با خودرو» و «ای ساکن قدس کمربندت را محکم ببند» را طراحی کنند. اما شیوه دیگر جوانان فلسطینی، حمله با چاقو به صهیونیست ها است. طی روزهای گذشته چندین بار این اقدام صورت گرفته که در مهم ترین آن ها ماهر الهشملون وابسته به جهاد اسلامی پس از زیر گرفتن سه صهیونیست با چاقو به آن ها حمله کرده و پس از به هلاکت رساندن یکی از آن ها و زخمی کردن دو تن دیگر، به ضرب گلوله صهیونیست ها به شهادت رسید. جوان دیگری یک شهرک نشین صهیونیست را در مترو با ضربات چاقو هدف قرار داده است.