در مصاحبه با مولوی وحیدی فر
اهل سنت در سراسر جهان محب امام حسین هستند
پنجاه، شصت سال پیش مردم بلوچ ماه محرم را ماه «یاحسینی» می گفتند و آن را ماه محرم نمی گفتند. دلیل این که ماه محرم را ماه «یاحسینی» می گفتند این بود که امام حسین را دوست داشتند و به دلیل این محبت، محرم را ماه امام حسین می دانستند. قاطبه اهل سنت بلوچ امام حسین را دوست دارند. برای ایشان و در ایام شهادت ایشان قرآن می خوانند و نماز می خوانند و روزه می گیرند و حتی بعضی از عوام برای امام حسین قربانی و خیرات هم می دهند. ما در طول سال چندین نوبت خطبه های نماز جمعه را اختصاص به اهل بیت رسول الله و حضرت علی و بی بی فاطمه و امام حسن و امام حسین می دهیم و مخصوصا در خطبه محرم از امام حسین و فضایل ایشان سخن می گوییم.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، چند بار زمان مصاحبه با جناب مولوی وحیدی فر تغییر کرد تا اینکه وی جمعه اول محرم را پیشنهاد داد و گفت ساعت 10 صبح تماس بگیریم. دلیل این اتفاق آن است که ایشان همواره خطبه نماز جمعه اول محرم را اختصاص به امام حسین(ع) می دهند و قطعا در آن شرایط آمادگی لازم برای انجام مصاحبه با موضوع امام حسین(ع) و واقعه عاشورا را داشتند.
برای بسیاری که شناختی از شرایط اهل سنت و احترام ایشان به اهل بیت(علیهما السلام) دارد جالب است که اهل سنت در طول سال چندین خطبه خود را اختصاص به اهل بیت رسول الله می دهند. با توجه به این شرایط هنوز بسیاری از احترام اهل سنت به اهل بیت آگاه نیستد و این بی توجهی ها مشکلات و اختلافات بسیاری را بوجود آورده است.
مولوی عبدالله وحیدی فر امام جمعه اهل سنت نیکشهر، یکی از شهرهای جنوب استان سیستان و بلوچستان هستند. ایشان تحصیلات دینی و حوزوی خود را در حوزه علمیه اهل سنت پاکستان طی کرده و سال پنجاه شمسی از پاکستان به ایران باز می گردند و امام جمعه می شوند و 44 سال امام جمعه اهل سنت نیکشهر هستند و در کنار امامت جمعه مدیر و استاد حوزه علمیه اهل سنت نیکشهر نیز هستند.
در ادامه گفت و گوی تسنیم با مولوی عبدالله وحیدی فر، امام جمعه اهل سنت نیکشهر را می خوانید.
جناب مولوی همواره در این سال ها شاهد همراهی اهل سنت با انقلاب بوده ایم، انقلابی که خود را وامدار نهضت امام حسین علیه السلام می داند. اولاً علت این همراهی را بیان بفرمایید که چه هست و ثانیا نظر اهل سنت نسبت به امام حسین علیه السلام را بفرمایید؟
علت اصلی همراهی اهل سنت این است که انقلاب اسلامی ایران که در سال 57 اتفاق افتاد با شعار اسلام بود. انقلابی بود که برای احیای ارزش های اسلام و قرآن رخ داد و اسلامی بودن این انقلاب باعث شد که اهل سنت خود را جدای از انقلاب ندانند. همچنین امام خمینی(ره) که در راس انقلاب ایران بود یک شخصیت کاملا دینی و اسلامی داشت. برای همین دینی و اسلامی بودن انقلاب، جامعه اهل سنت ایران با این انقلاب از ابتدا تاکنون همگام و همفکر بوده اند.
در مورد جایگاه امام حسین رضی الله عنه نزد اهل سنت باید بگویم، آنچه که مردم از زبان پیامبر صلی الله علیه و سلم شنیده بودند و امروز هم این شنیده ها به دست ما رسیده، امام حسین رضی الله و تعالی عنه را فرزند و نوه رسول الله صلی الله علیه و سلم می دانند و آن حضرت را دوست دارند.
و تاکید پیامبر هم این بوده که من امام حسین را دوست دارم شما هم او را دوست بدارید. و خداوند هم دوست می دارد کسی که حسین را دوست داشته باشد. در روایات خودمان داریم که روزی پیامبر اسلام در منزل ام سلمه با حضرت جبرائیل مشغول صحبت بودند و به ام سلمه گفته بودند که به کسی اجازه ورود ندهد. ام سلمه می گوید حسین که آن زمان کودک بودند وارد شد و گریه کرد و رسول الله صلی الله علیه و سلم به ما توصیه کرده بود که هیچگاه نگذارید حسین گریه کند و برای اینکه حسین ساکت شود گذاشتم وارد بر رسول الله صلی الله علیه و سلم بشود و رفت در دامان رسول الله صلی الله علیه و سلم نشست.
در همین حین جبرائیل با دیدن امام حسین به رسول الله فرمود امت تو در آینده این فرزندت را شهید می کنند. پیامبر پرسیدند؛ می کشند در حالی که مومن هستند؟ جبرئیل فرمود بله، و در همین حال جبرئیل تربت کربلا را به پیامبر نشان داد. از این قبیل روایات که در فضائل امام حسین می باشد در جوامع روایی ما بسیار زیاد است.
آیا اهل سنت ایران به واسطه اینکه ایران یک کشور شیعی است با امام حسین علیه السلام آشنا هستند و ایشان را دوست دارند یا دلیل دیگری دارد؟
خیر، اهل سنت کل دنیا با امام حسین آشنا هستند و ایشان را دوست دارند. هرکس که قرآن و پیامبر اسلام را می شناسد امام حسین را کاملا می شناسد و به ایشان نهایت ارادت و محبت و احترام را دارد.
جز خوارج که محب اهل بیت نیستند و اصلا ما آن ها را اهل سنت نمی دانیم. پنجاه، شصت سال پیش مردم بلوچ ماه محرم را ماه «یاحسینی» می گفتند و آن را ماه محرم نمی گفتند.
دلیل این که ماه محرم را ماه «یاحسینی» می گفتند این بود که امام حسین را دوست داشتند و به دلیل این محبت، محرم را ماه امام حسین می دانستند. قاطبه اهل سنت بلوچ امام حسین را دوست دارند. برای ایشان و در ایام شهادت ایشان قرآن می خوانند و نماز می خوانند و روزه می گیرند و حتی بعضی از عوام برای امام حسین قربانی و خیرات هم می دهند. ما در طول سال چندین نوبت خطبه های نماز جمعه را اختصاص به اهل بیت رسول الله و حضرت علی و بی بی فاطمه و امام حسن و امام حسین می دهیم و مخصوصا در خطبه محرم از امام حسین و فضایل ایشان سخن می گوییم.
نظر سید قطب درباره یزید (دانلود)
اهل سنت برای خلیفه رسول الله جایگاه ویژه ای قائل هستند و قیام امام حسین علیه السلام در آن زمان علیه دستگاه خلافت و حکومت بود با این توصیف نظر شما در مورد قیام و انقلاب امام حسین علیه السلام چیست؟
ما بر اساس روایاتی که داریم معتقدیم خلافت مورد نظر و مورد تایید رسول الله تا سی سال بوده است و پیامبر هم پیش بینی کرده بود که خلافت بر منهج کتاب و سنت تا سی سال خواهد بود و بعد از آن ملوکیت است و خلافت نیست. این سی سال تا پایان حکومت شش ماه امام حسن می باشد و بعد از آن خلافت رسول الله تبدیل به ملوکیت شده است.
با این توصیف ما یزید را خلیفه رسول الله نمی دانیم پس قیام امام حسین را قیام علیه خلیفه نمی دانیم بلکه قیام علیه بی دادگری ها و ظلم های یزید می دانیم. ضمن اینکه یزید در دوران حکومت خود بسیاری از صحابه را از خود رنجاند. مردم مدینه بعد از اینکه فهمیدند یزید لیاقت حکومت داری را ندارد امارت او را نپذیرفتند و عدم پذیرش امارت یزید باعث بوجود آمدن واقعه تلخ حره شد.
یزید می خواست که امارتش در مدینه توسط مردم پذیرفته شود اما مردم نپذیرفتند و مقابله کردند و یزید هم به مدینه حمله کرد و بسیاری از مسلمانان را از دم تیغ رد کرد و به شهادت رساند و تا دو سه روز اذان و نماز در مسجد رسول الله قطع شده بود و اتفاقات ناگوار دیگری هم در مدینه به وجود آمد.
بعضی می گویند قیام امام حسین علیه السلام بر سر یک مسئله کاملا شخصی با یزید بوده است و این تقریر از قیام امام حسین علیه السلام را منتسب به اهل سنت می کنند، نظر شما در این زمینه چیست؟
بنده سر و کارم با کتب تاریخی و حدیثی است و چنین چیزی را در کتاب های معتبر خودمان ندیده ام و انتساب این مطالب به اهل سنت را اشتباه می دانم. تقریر رایج از قیام امام حسین در میان اهل سنت این است که امام حسین به دلیل ظلم دستگاه یزید حکومت و امارت او را نپذیرفتند و همین عدم پذیرش برای یزید بسیار سنگین آمد و برخورد شدیدی با امام حسین داشت و ایشان را به شهادت رساند.
جناب مولوی، همواره گروه های تندرو میان شیعیان و اهل سنت دستمایه ای بوده اند برای ارائه تصاویر انحرافی از اسلام راستین که ابزار دشمنی و کینه توزی میان مسلمانان هم می شدند، اما در سیره بزرگان دین؛ امامان و همین طور امام راحل همواره اعلام برائت از این جریانات را به صورت مستمر شاهد بودیم، علاقمندم نظر شما را هم در این باره بدانم؟
افراطی گری در هر زمان و مکان و توسط هر شخص و یا گروهی باشد مذموم و مردود است و موجب می شود که جامعه اسلامی وحدت مورد تاکید اسلام و قرآن را از دست بدهد و به سمت تفرقه برود.
در قرآن شریف داریم که «واعتصوا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا». امروز ما نیاز جدی به وحدت و آرامش داریم که افراط باعث می شود این وحدت و آرامش از جامعه اسلامی سلب شود.
هرکدام از مذاهب اسلامی عقایدشان برای خودشان محترم است و امروز ما باید به فکر اسلام باشیم و افراط اصل اسلام را از بین می برد و به ضرر اصل دین و اسلام است. امروز یهود و نصاری با اینکه اختلافات عقیدتی فراوان با هم دارند اما در مقابل مسلمانان صف واحد تشکیل داده اند و می خواهند بر مسلمانان مسلط شوند و اگر ما بخواهیم به بحث های افراطی مذهبی دامن بزنیم نتیجه اش این خواهد شد که تحت سلطه دشمنان اسلام می رویم.
حرف پایانی؟
ما در منابع روایی خودمان داریم که پیامبر فرمودند: «حسین منی و انا من حسین و احب الله من احب حسینا» این دعای پیامبر یک دعای تاریخی است یعنی مخصوص زمان خود پیامبر نیست بلکه امروز هم هر کس امام حسین را دوست بدارد محبوب رسول الله است و مشمول دعای خیر آن حضرت خواهد بود و ما هم اگر می خواهیم مشمول دعای خیر پیامبر شویم باید امام حسین و دیگر اهل بیت رسول الله را دوست بداریم.
