عشق امام حسین(ع) افتخار بزرگی است

 عشق به امام حسین «ع» شیعه و سنی نمی‌شناسد. حتی مسیحیان نیز از کاروان زیارت اربعین ارباب جا نمانده‌اند. هر روز خبر جدیدی در این رابطه می رسد. از پذیرایی اهل سنت کرمانشاه از زائرین اربعین تا موکب های اهل سنت در مسیر کربلا و تا خدمت مسیحیان عراق به زوار امام حسین «ع».
جای برادران اهل سنت در پیاده روی طولانی برای زیارت امام حسین «ع» در اربعین هم خالی نیست. امسال کاروانی از روحانیون اهل سنت ایران نیز راهی زیارت اربعین شده‌اند. مولوی عبدالرحیم رئیسی از استان سیستان و بلوچستان یکی از این افراد است.

شما به عنوان یک عالم اهل سنت چه نظری راجع به اهلبیت(علیهم السلام) و زیارت آنها دارید؟

خدا در قرآن فرموده «قل لا اسالکم علیه اجرا الا موده فی القربی». ما لزوم اظهار دوستی با اهل بیت را از قرآن یاد گرفتیم. این چیزیست که پیامبر به ما یاد داده است. چه اهل سنت باشیم چه تشیع در محبت اهل بیت فرقی نداریم.

حدیثی داریم از "ترمذی" که یکی از کتب معتبر اهل سنت است در جلد 2 صفحه291 که پیامبر در شان امام حسین فرموده : «حسین منی و انا من حسین.» ما چه شیعه و چه سنی گوش به فرمان پیامبریم و ایشان میفرماید حسین از من است و من از حسین همچنین می فرماید «احب الله من احب حسینا». خدا دوست دارد هر آن کس که حسین را دوست داشته باشد. دوستی حسین دوستی خداست و دوستی پیامبر و قران و اسلام.

اما در بحث زیارت، زیارت امام حسین از بزرگترین سعادت هاست. ما زیارت امام حسین را انجام می دهیم و برای زیارت ایشان پیاده روی می کنیم.

 بنظرتان چگونه می‌توانیم اثر این زیارت‌ها را در خودمان افزایش دهیم؟

اثر زیارت اهلبیت و خصوصا امام حسین به اندازه عشق خود آدم است. اولین چیز برای انسان این است که نیتش خالص باشد. حدیث از پیامبر داریم: «الاعمال بالنیات.» هرکسی نیت و عشقش بیشتر باشد آن اظهار محبت و ادبش بیشتر است. مثل یک فرزند که هر چقدر تربیت و علمش بیشتر باشد ادبش هم بیشتر خواهد بود.

این عشق و محبت است که باعث می‌شود میلیون‌ها نفر برای زیارت امام حسین پیاده روی می‌کنند. آن هم در این زمان که رسانه ها و تلویزیون و سایر گرفتاری ها وارد زندگی ما شده و وقت ما را گرفته. این عشق امام حسین افتخار بزرگی است.

به نظر شما زیارت امام حسین چه تاثیری روی انسان می‌گذارد؟

باعث اصلاح نفس می شود. اصلاح نفسی که منجر به اصلاح جامعه اسلامی شود. ما باید الگویی برای جامعه شویم و برگردیم. وقتی یک فرد به زیارت امام حسین می رود و برمی گردد با بقیه فرق دارد. آن زیارت روحش را پاک می کند. او باید الگویی از اهل بیت بگیرد و برگردد و برای جامعه الگویی از اهل بیت باشد و کسی باشد که واقعا حق زیارت را ادا کند.

یکی از فرصت هایی که این اجتماع بزرگ بوجود می آورد، فرصتی برای تقویت وحدت بین مسلمین جهان است. میلیونها نفری که از تشیع و اهل سنت و همه عاشقان اهل بیتند که به آنجا می روند. از ملیتها و مذاهب مختلف و رنگها و نسلهای مختلف که همه هم به عشق اهل بیت و امام حسین است، بیانگر این آیه است: «و اعتصموا بحبل الله جمیعا ولا تفرقوا.» خداوند می فرماید ریسمان الهی را چنگ زنید و متفرق نشوید. پس ما داریم با این زیارت اتحاد و انسجام خود را نشان می‌دهیم.

بنظر شما چه آفت‌هایی وجود دارد که می‌تواند این حرکت عظیم را خدشه دار کند؟

بشر از اول زندگی همیشه دچار تهدید بوده اما در زمان کنونی دشمن بیشتر از جنگ نرم استفاده می کند. ما مسلمانان باید هوشیار باشیم چون اینها آمدند جهان اسلام را بررسی کردند و کار کردند و نقطه ضعف ها را یافتند و از جهالت ما استفاده کردند. نه اینکه ما جاهل باشیم، نه. رسانه های غرب ما را جاهل می کنند. اکثر مردم مسلمان را به غفلت و جهالت می اندازند و باعث ایجاد تفرقه می شوند. اینها تهدیدات است و طبیعی است ما باید بیدار باشیم.

تا ما این تفرقه و تعصباتی که داریم و نفرت‌هایی که بین ما ایجاد شده را نسوزانیم و اختلافات خود را  برنداریم پیروز نمی‌شویم. امروز اگر بخواهیم بر دشمن مشت محکمی بزنیم همین است که در اتحادمان مخلص باشیم.برای رضای خدا خالص باشیم و متحد.

«الحب فی الله و البغض فی الله». یعنی علامت مومن است که دوستی اش برای خدا و در راه خدا باشد و بغضش هم در راه خدا باشد. هر بغضی داریم برای خدا باشد و هر دوستی هم برای خدا. باید این علامت ایمان را در بین خودمان پیاده کنیم. یکدیگر را برای خدا دوست داشته باشیم و بغض اگر داریم برای خدا باشد و نسبت به کسی که ایجاد تفرقه کرده بغض داشته باشیم. هدفمان فقط خدا باشد. اگر بخواهیم از تفرقه بگذریم باید بالا را نگاه کنیم. دشمن دنبال فرصت است و آسیبب رساندن.  ما تا زمانی که متحد نباشیم نمی توانیم بر دهان دشمن مشت محکمی بزنیم.