ببین فلسطینی را در غفلت ما سر می بُرند!

امیر خوش نظر

وحدت ما ـ امّت محمد صلی الله علیه و آله وسلم ـ را چه بهانه بهتر از این که همه به یک خدا، یک رسول و یک کتاب باور داریم؟

مسلمان! ما بر گلوگاه حیات تفرعن خوابیده ایم و ثروتمان را به تاراج می برند و مدنیت نبوی مان را به سمّ بدویت نو می آلایند. هزار جان گرامی از این غیرت سوخت که بوجهل ها و بولهب های دوران را وا گذاشتیم و تیغ تکفیر و رفض بر روی هم کشیدیم. به یاد آرید که ما بر لبه آتش بودیم و خدا از آن رهایمان ساخت و در دل هایمان به جای عداوت، اُلفت رویانید؛ پس به این نعمت الهی «برادر» شدیم.

مهم تر از این که آن برگزیده خدا، چه زمانی پای بر این خاکدان نهاده است، این است که او با خود پیام گران بار الهی را آورده است، که «مومنان برادرند».

پافشاری بر تاریخ، قشری گری است و بها دادن به اختلافات صوری، سطحی نگری. باید میراث نبوت را پاس داریم تا به قهقرای جهل و تاریکی نلغزیم.

باید طنین کلام قدوسی حضرتش را به گوش جان شنید؛ کلامی که تاریخ را در می نوردد، قومیت را در همی می شکند و ملیّت را در هم می کوبد و به انسانیت انسان، رنگ فطرت می دهد؛ رنگ دین: «هر آن که صبح کند و به امر مسلمانان اهتمام ننماید، مسلمان نیست».

«هر آن که بشنود فریاد مسلمانی را که: ای مسلمانان ... و پاسخش نگوید، مسلمان نیست».

مسلمان! ببین فلسطینی را، چگونه بر ساحل مدیترانه سر می بُرند! اینان پاره های تن اسلامند که در گرماگرم غفلت و بی مسوولیتی ها، قصّابی شده اند. این خون ها ما را عبرت بشریت خواهد کرد؛ اگر به خون خواهی شان برنخیزیم.

کور باد آن چشم بدبین که مومنان را برادر ندید!

دور باد آن دستی که بذر تفرقه در حرم خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ، در کشور اسلام پاشید و زیان کار دنیا و عقباست، آن که این نهال دشمنی را به جان پرورید