مسلک فکری و عملی سید شهاب الدین شهیدی بود

در این روزها که خبر ارتحال عالم فرزانه سید شهاب الدین شهیدی، مفتی بزرگ احناف در شهر خواف به گوشم رسید به یاد ملاقات چند ماه قبل مان با ایشان افتادم:

در ایام محرم امسال که با جمعی از دوستان طلبه برای گفت و شنود با علمای اهل سنت منطقه خراسان رضوی یعنی اختصاصا اهل سنت شهرهای تربت جام، تایباد و خواف رفته بودیم، توفیق دست داد که در حوزه علمیه مرکزی شهر خواف با ایشان که از سلاله اهل بیت علیهم السلام بود دیداری کوتاه داشته باشیم.

در حوزه علمیه احناف خواف، سری به دارالافتا زدیم و طلابی را دیدیم که دروس حوزه را به انتها رسانده بودند و برای اینکه در امر فتوا دادن تبحر پیدا کنند سوالات مردم به آنها ارجاع داده می شد تا بر اساس منابع دینی پاسخ آن را جستجو کنند و این فرآیند با نظارت یک عالم مسلط و متبحر اصلاح شود. این رویه بسیار پسندیده است و به پیوند مناسب روحانیون جوان از طرفی با متن سوالات جامعه و از طرف دیگر به علم و تجربه علما کمک شایانی می کند.

آن عالم بزرگی که بر این جوانان نظارت داشت کسی نبود جز مولوی شهاب الدین شهیدی که در همان زمان حضورمان توفیق یافتیم با ایشان گفتگو کنیم. ایشان در آن دیدار، خاطراتی از رویه ها و مسلک های علمی موجود در پاکستان را بازگو کردند و در باب مسائل علمی نکاتی را فرمودند که وقار، پختگی و اعتدال در ایشان را نمایان ساخت.

تاکید بر لزوم وحدت و دوری از عوام زدگی از جانب ایشان نشان می داد که رویه اعتدالی، مسلک فکری و عملی شان بوده و هست هر چند گله هایی هم از برخی نواقص و تندروی ها داشتند.

در این حسرت هستم که چرا نتوانستیم بیشتر از این عالم متواضع و بزرگوار استفاده کنیم و حال، مردم منطقه از وجود پربرکت ایشان محروم شده اند. باشد که خداوند ایشان را با پیامبر اکرم ص و اولیائش محشور نماید و خدمات علمی و عملی ایشان را مقبول فرماید انشالله