از این روایت روشن می شود که پذیرش رفتار دوستانه با مسلمانان غیرشیعه، در زمان اهل بیت(ع) برای بعضی از اصحاب ایشان نیز مشکل بوده است، به طوری که گاهی در ذهن آنان شبهه ای ایجاد می شد، چنان که امروزه برای بعضی از شیعیان چنین است.
علی اکبری
سیره اهل بیت(ع) و سبک زندگی آنان یقینا بهترین نسخه برای سعادت انسان است که با تمسک و تبعیت از آن جوامع مسلمین می توانند، جامعهی آرمانی که به دنبالش هستند را به وجود بیاورند. یکی از مشکلات جامعه امروزی مسلمین عدم تعامل حسنه و داشتن رابطه مسالمت آمیز بین مذاهب مختلف اسلامی و هم چنین غیر اسلامی است، که به قطع اگر توصیه های اهل بیت(ع) و منش این بزرگواران را سرلوحه خود قرار بدهند، این قبیل مشکلات در جامعه به وجود نخواهد آمد و قابل مدیریت است.
اثر حاضر با توجه به دغدغهی مطرح شده بدنبال پاسخ به این پرسش هاست که اهل بیت با پیروان مذاهب غیر شیعه چه برخوردی داشتند و ضابطه و معیار این برخورد چه بوده است؟ و نیز چه توصیه و دستوراتی به شیعیان بابت این مساله فرمودند؟
سید توقیر عباس کاظمی نویسنده محترم، با بررسی سیره اهل بیت(ع) راهبردها و روش های عملی آنان را در برخورد با پیروان مذاهب اسلامی در هفت بخش تبیین کرده است:
1- کلیات و مفاهیم
2- مبانی فکری برخورد اهل بیت با مسلمانان غیر شیعه
3- سیره اهل بیت در بر خورد با عموم مسلمانان غیر شیعه
4- سیره اهل بیت در برخورد با عالمان غیر شیعه
5- سیره اهل بیت در برخورد با مسلمانان جاهل و بی بصیرت غیرشیعه
6- سیره اهل بیت در برخورد با حاکمان غیر شیعه
7- شبهاتی در مورد برخورد خوب با عموم غیر شیعیان
قابل ذکر است که این اثر در 190 صفحه توسط نشر نورالامین به چاپ رسیده است.
گزیدهای از کتاب:
هرگز نباید تصور شود که پیروی از شیوه تعامل اهل بیت(ع) با عموم غیر شیعیان، سبب گمراهی شیعیان می شود، چون هنگامی که مردی از امام صادق(ع) درباره شرکت در نماز جمعه که توسط حکومت برگزار می شد، سوال کرد، حضرت فرمودند: «ائت الجمعه والجماعه واحضر الجنازه و عد المریض واقض الحقوق.» سپس با توجه به ذهنیت مخاطب بر سفارش خویش تاکید کرده و فرمودند: «اتخافون ان نضلکم؟ لا والله لا نضلکم ابدا»؛ نه به خدا هرگز شما را گمراه نمی کنیم.(بحار الانوار،ج85)
از این روایت روشن می شود که پذیرش رفتار دوستانه با مسلمانان غیرشیعه، در زمان اهل بیت(ع) برای بعضی از اصحاب ایشان نیز مشکل بوده است، به طوری که گاهی در ذهن آنان شبهه ای ایجاد می شد، چنان که امروزه برای بعضی از شیعیان چنین است.(ص177 کتاب)