ستایش گر اهل بیت (س) یا دشمن شاد کن
نگاهی به ماجرای توهین یک مداح به اهل سنت

 ستایش گر اهل بیت (س) یا دشمن شاد کن   نگاهی به ماجرای توهین یک مداح به اهل سنت   حسین علم الهدی   مداح و ستایش گر، رسالتش ترویج معارف اهل بیت (س) در قالب هنر است. او می تواند با استفاده از فرصت هایی که در اختیار دارد، آنگونه از اهل بیت (س) دم بزند و یاد کند که مخاطبین حاضر و غایب خود را به حفظ ارتباط با خاندان عصمت و طهارت و استفاده از معارف آنان تشویق کند. فارغ از این وظیفه، مداح می تواند در عرصه کنشگری اجتماعی نیز ورود کرده و در راستای تحقق ایده ها و شعارهای انقلاب اسلامی، از ظرفیت های خودش در این مسیر مایه بگذارد. با توجه به اهمیت این موضوع است که بزرگان از مادحین، پیرغلامان و شاعران همیشه با علما ارتباط داشته و در اکثر موارد همچون : نقد و بررسی محتوای اشعار، تصحیح مطالب روضه، گریزها، خاطرات و... (که در اجرای خودشان استفاده میکردند) از ایشان مشورت گرفته و تاثیر می پذیرفتند. در پیروزی انقلاب و بعد از آن هم ما شاهد هستیم که مداحان چه اقدامات مثبتی انجام داده اند که باز هم در آن نشانه های از ارتباط با بیوت علما، بزرگان انقلاب و... مشهود است. اما مدتی است که برخی ها بخاطر دلایل و تشخیص های فردی وارد عرصه خطیر ستایش گری شده و خطوط قرمزی که بزرگان به رعایت آن التزام داشتند، زیر پا گذاشته و از رسالت تعریف شده برای ستایش گری فاصله گرفته اند. بارها مشاهده شده که برخی از این افراد هر مطلب رطب و یابسی را بدون اینکه صلاحیت تحقیق در آن را داشته باشند بدون هیچ ملاحظه ای نقل می کنند، یا از اشعار و ادبیاتی که دون شان اهل بیت (س) است در منبرها بکار میبرند و در اتفاقات سیاسی-اجتماعی کشور (فارغ از اینکه فاقد نگاه کارشناسی در مسائل هستند) به اظهار نظراتی میپردازند که خودش عامل ایجاد حاشیه های جدید می شود. حتی در برخی موارد آنچه که انجام میدهند، ناخودآگاه یا خودآگاه دشمن شاد کن است. مانند ترویج برخی مناسک که وهن به مذهب است، یا توهین به عقاید اهل سنت، که عامل شعله ور شدن فتنه های منطقه ای و اختلافات داخلی میشود.   در همین هفته ی اخیر یکی از مواردی که اتفاقا افتاده است، توهین یک مداح جوان به یکی از مساجد و شخصیت های مورد احترام اهل سنت و توهین به خود اهل سنت نمازگزار در آن مسجد است. اتفاقی که نشان از افول سطح اخلاق اسلامی در برخی مداحان میدهد که باید آن را به چشم یک خطر دید. خطری که نتیجه آن ایجاد دشمنی در میان پیروان مذاهب مسلمان مختلف ایرانی است. پیامبراکرم (ص) فرمودند : به مردم ناسزا نگویید که باعث میشود در میان آنان دشمن پیدا کنید.[1] اینکه بصورت قانونی چه برخوردی با این مداح بشود، در تشخیص و صلاحیت مجریان قانون است. اما لازم است که نکاتی را مد نظر قرار بدهیم و مبتنی برآن از دستگاه ها، نهاد ها و افراد اثر گذار برای جلوگیری از اتفاقات مشابه، مطالبه کنیم. 1- مداحی و ستایش گری به دلیل جذابیتی که دارد مورد توجه بسیاری از مذهبی ها بوده و تریبون اثرگذاری هم هست. اینها نشان میدهد که لازم است جامعه مداحان به سمت ایجاد ساز و کاری بروند که بتوانند در عرصه تربیت، آموزش و نظارت بر ستایش گران بصورت دقیق و برنامه ریزی شده عمل کنند و از فضای سنتی گذشته کمی فاصله گرفته و به سمت ایجاد صنف مناسب با فعالیت تخصصی ستایش گری بروند. اینگونه شاید کمتر شاهد اتفاقاتی باشیم که در آن یا خرافات ترویج پیدا میکند، یا مطالب غیر صحیح نسبت به مذهب منتسب میشود و یا جنجال و حاشیه اجتماعی درست کرده و باعث از بین رفتن وفاق و اعتماد دینی و ملی بشود.   2- بزرگان حوزه و متولیان فرهنگی کشور به خوبی میدانند که درک صحیح معارف اسلام و  اهل بیت (س) چه سخت و البته مهم و ضروری است. متاسفانه با وجود اینکه در سالیان اخیر برخی نهاد های دولتی در عرصه آموزش و ارتقاء محتوای فکری ستایش گران ورود کرده اند، اما اینها کافی نبوده و لازم است فرآیند دیگری برای این ماجرا تعریف کنند. با برگزاری دوره های کوتاه مدت یکبار در سال و یا ارسال یک بسته مطالعات ترویجی قرار نیست، آن اتفاقی که باید رخ بدهد، حاصل  شود.   3- اگر بخواهیم به ماجرای حواشی برخی مداحان، نگاه آسیب شناسی دقیقی بیندازیم، باید اعتراف کنیم که مشکل در جای دیگری است که نتیجه اش میشود رفتار حاشیه ساز. به عنوان نمونه در توهین اخیر به اهل سنت توسط یک مداح، باصراحت میتوانیم بگوییم اینها نتایج سیاست ها و فعالیت هایی است که برخی از روحانیون و کارشناسان شیعی به بهانه پاسخ به شبهه و دفاع از امامت در شبکه های ماهواره ای وصفحات مجازی اتخاذ کرده اند. کسانی که در پوشش دفاع از معارف مذهبی، خطوط علمی و اخلاقی در تعامل با دیگران را زیر پا گذاشته، و سنگ بنای غلطی را ایجاد و در بین شیعیان علاقه مند به اهل بیت(س) ترویج میدهند. کافی است در کانال ها و صفحات مربوط به آنها، برخی کلیدواژه ها همچون : خلفا، ابوبکر، عمر، اهل سنت، عایشه، مسجد مکی، عبدالحمید و... را جستجو بزنید تا از جملات و کلماتی که بوی از اخلاق اسلامی نبرده آگاه شوید.   هیچ کس مخالف بحث علمی ناظر به مباحث اختلافی نیست، بلکه مساله چگونگی پرداخت به آن است؟ هیچ کس مخالف انتقاد به مواضع سیاسی-اجتماعی برخی چهره های اهل سنت که در تریبون رسمی اظهار نظر میکنند نیست، بلکه مساله رعایت ادب نقد است نه تمسخر و توهین . متاسفانه این کارشناس نما ها حتی به دستورات قرآنی همچون عدم تمسخر دیگران (لایسخر قوم من قوم )(حجرات11) و رعایت عدالت در عداوت (لایجرمنکم شَنئان قوم علی الا تعدلوا )(مائده 8) نیز پیابند نیستند. وقتی که افرادی با عنوان کارشناس مذهبی در تریبون های رسانه ای قرار میگیرند و عقاید، رفتارهای مذهبی، کتب حدیثی، عالمان و برخی چهره های معاصر آنها را مورد تمسخر و توهین قرار میدهند، دیگر از مداحان چه توقعی دارید؟ چرا که عامل اصلی ترویج این ادبیات و نگاه منبری ها، کارشناسان و افرادی هستند که خود را تبیین کننده معارف اهل بیت (س) میدانند، در حالیکه فرسنگ ها با ادعایشان فاصله دارند. اینجاست که باید از حوزه علمیه و نهاد های مربوطه بخواهیم، بیش از پیش برشکبه ها وصفحات افرادی که خودشان را منسوب به گفتمان انقلاب اسلامی میکنند، نظارت کنند. کسانی که متاسفانه به اختلاف مذهبی در داخل کشور دامن زده، و عملا با نابخردیشان آتش بر وفاق ملی که بزرگترین سرمایه است، میزنند.     [1] رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : لا تَسُبُّوا الناسَ فَتَکتَسِبُوا العَداوةَ بَینَهُم .[الکافی : 2/360/3.