با وجود اینکه صدای مظلومیت غزه تمام جهان را فرا گرفته است، چطور برخی ها درگیر این‌ هستند که چرا باید به آنها کمک کنیم و یا به چه علتی آنها را شهید می‌خوانیم؟

پیش از انقلاب تا بعدش, امام به مبارزه با 5 جریان در حوزه های علمیه می پردازد؛ جریان اصلاح دینی، مخالفین فلسفه و عرفان، انجمن حجتیه، دارالتبلیغ و جریان فقه سنتی. هرکدام از این جریان ها از یک نوع تحجر بهره می‌بردند و امام در مقابل هریک بازخورد مناسب خودشان را داشت.

مسایلی که مربوط به انقلاب و حکومت داری هستند دو بخشی اند که منشور روحانیت در مقابل متحجرین و متجددن به آنها پرداخته. این دو گروه که با اعلام نظریه ولایت فقیه از سوی امام به مخالفت پرداختند, دارای دو طیف بودند: 1.طیف اول که با اصل قیام در زمان غیبت مشکل داشتند و بعد از انقلاب هم ...

از این فرمایش حضرت امام به دست می‌آید که نمی‌بایست در بین عامه و اذهان مردم کوچه و بازار، چه شیعه و چه سنی مسائل اختلافی را مطرح کرد.

عجّل،‌‎ ‌‏با کار شما باید تعجیل بشود، شما باید زمینه را فراهم کنید برای آمدن او. و فراهم کردن‌‎ ‌‏اینکه مسلمین را با هم مجتمع کنید. همه با هم بشوید.

ویژگی شیخ زکزاکی این بود که از اختلافات عبور کرده بود. شیخ هیچ مسجد شیعه‌ای تأسیس نکرد. چرا که معتقد بود مسجد خانۀ خداست و هرکس که به خدا و پیامبر اعتقاد داشته باشد، مسلمان است.

امام(ره) از همان ابتدای انقلاب اختلافات را در «اهداف بزرگ» به هضم می کشاند؛ احتمالاً با این تحلیل که «قدهای کوتاه فکری و افق های پیش پا افتاده است که همواره اختلافات را پررنگ می کند».

به جرات می توان ادعا کرد که حرف اصلی منشور روحانیت که به تعبیر آیت الله جوادی آملی، وصیت نامه امام به خواص جامعه است «انذار خطر تحجر» است! یعنی این خطر، آنقدر برای امام اهمیت داشته که شاه بیت وصیت خود به خواص جامعه را بدان اختصاص داده است.

فتوای امام(ره) بازتاب‌های رسانه‌ای بسیار یافت و اقدامات بسیاری در عمل به این فتوا انجام شد. «مصطفی محمود مازح»، جوان لبنانی‌الاصل که تبعه فرانسه هم بود، را می‌توان اولین کسی دانست که برای اجرای این فتوا تلاش کرد.

ما مسلمانان ایران دست برادری و اخوت دراز می‌کنیم به سوی همه‌ی برادران مسلمانمان، به سوی تمام مسلمانان درتمام دنیا از قریب و بعید. ما انقلاب نکردیم که فقط خودمان را نجات بدهیم، ما خودخواه نیستیم. انقلاب ما برای نجات همه‌ی مسلمین است ولی به دست خود مسلمین.

عامل دوم، وحدت و «اتحاد امت» است. به تعبیر دیگر، امامت در صورتی متحقق میشود که امتی باشد و امامت بدون امت، مفهومی ندارد و اینکه امام را، امام میگویند به جهت این است که تشکیل دهنده­ ی امت است. پس یکی از کارهایی که رهبر انجام میدهد تشکیل امت است و امت به معنی ملتی است که وحدت هدف ...

درمدت چند سال ملت ایران به لطف پروردگار با هم متحد گردیده و همه قشرها یک صدا شده اند، افراد حوزه علمیه و دانشگاه همه باهم یک صدا شده و درنتیجه تمام اقشار ملت متحد شدند و این معجزه انقلاب اسلامی بود که ملت را متحد کرد و تمام قشرهای ملت مثل یک دیوار آهنین شدند و برادران اهل سنت با ...