این (داستان) این معنا را می دهد که سطح روابط اجتماعی در هم تنیده به حدی رسیده که سرپرست یک خانواده سنی، به مفهوم برادر بطور عمیقی اعتقاد دارد تا جایی که همسایه شیعی مذهبش را مانند یکی از بزرگان و ارشدهای خانواده اش می پندارد
همانا اعضای منسوب در مجتمع، از علمای مسلمان شیعه و سنی هستند، و اعضای فعلی آن از خبره ترین علمای لبنان هستند، و در میان آنها قاضیان، ائمه جمعه ...حضور دارند و برای عضویت در نظام داخلی و قبول عضویت مذهب معینی را مشخص نکرده اند
در دولت عباسی «عرب» همچنان در صدر قرار داشت. و عجیب این که دیگر قومیت ها نیز آن را امری طبیعی می پنداشتند. و هیچ حس حسادتی یا هیچ احساس رقابتی با آن نداشتند. زیرا «عرب» در نظر دیگران، قطب جامعه اسلامی به حساب می آمد
طرفداری و تعصب در فرآیند حدیثی بخاری انتقادی است که از طرف امامیه به برخی از صحاح سنی وارد شده است. و از آن طرف هم اهل سنت نیز همین نقد را نسبت به برخی از مجموعه های حدیثی شیعه وارد می دانند
بعد از معارضه قوی علما برای تشکیل نهادی موافق مرزهای مرسوم که باعث تقسیم سوریه شد، دولت بزرگ لبنان برای هماهنگ کردن وجود اسلامی در مقابل مسیحیان و یهود شکل گرفت، همانطور که سنی، شیعه، دروزی، علوی و اسماعیلیه می خواستند
برخی از مننقدان امامیه معتقدند که کتب حدیثی اهل سنت پر است از راویان ضعیف. و این یعنی میراث حدیثی سنی، به رجال ضعیف تکیه دارد و خالی از ثقات است. این انتقادی است که شیعه بر سنی وارد می کند و سنی بر شیعه
نقد شیخ الشریعه بر بخاری از افراطی ترین نقدهاست. ما شأن شیخ الشریعه را بالاتر از این می دانیم که این گونه با خشونت و تندی صحبت کند. و از تمام علمای اسلام، در هر مذهب و طائفه ای که هستند، می خواهیم از این ادبیات و اعمال تهاجمی افراطی خودداری کنند.
برخی از منتقدان امامیه عقیده دارند کتاب بخاری در زمان خودِ او به اتمام نرسیده و یقینا پس از او و به واسطه ی دیگران تکمیل شده است. و شاهد این امر را آنچه از « ابن حجرعسقلانی » نقل شده است می دانند
در این بخش، سعی می کنیم نقدهایی که منتقدان امامیه بر حدیث سنی وارد کرده اند را بررسی کنیم( خصوصا صحیحین بخاری و مسلم ) سپس به طور مختصر به « نقدِ نقد » می پردازیم تا ببینیم آیا تاثیری که منتقد امامی ادعای آن را دارد، حاصل شده است یا خیر
باید اعتراف کنیم که اکثر پیروان مذاهب در دنیای اسلام، دچار بحران « بی اعتمادی به مذاهب دیگر » هستند. و منتقد امامی هم از این مساله جدا نیست. نتیجه ی حاکم شدن جو بی اعتمادی این است که تلاش ها و جد و جهدهای سندی و حدیثی هر دو طرف غیر قابل اعتماد می شود.
با مطالعه ی میراث تاریخی شیعه ی امامیه، به خوبی درمی یابیم که امامیه همواره با کتب مهم حدیثی سنی آشنا بوده اند. ارجاع هایی که امامیه در آثارشان به کتب اهل سنت داده اند، به قدری زیاد است که به فهرست درآوردنش تقریبا غیر ممکن است
شیخ محمد الطاهر بن عاشور در کتاب اصول النظام الاجتماعی فی الاسلام می نویسد : برادری که در آیه مبارک آمده برای انسان از نسبت پدر و پسری مانوس تر است و علت امتیازش این است که حالت تکلف و اجبار و اطاعت در برادری نیست، و در برادری اوصاف زیادی مانند حالت انتساب و نزدیکی و وصف محبت و ...