نقد شیخ الشریعه بر بخاری از افراطی ترین نقدهاست. ما شأن شیخ الشریعه را بالاتر از این می دانیم که این گونه با خشونت و تندی صحبت کند. و از تمام علمای اسلام، در هر مذهب و طائفه ای که هستند، می خواهیم از این ادبیات و اعمال تهاجمی افراطی خودداری کنند.

باید بدانیم که اجتماع سنی های لبنانی از نیمه دوم قرن بیستم تا امروزه افراد و شخصیت های فکری بارزی داشته که صاحب نفوذ و تاثیر بودند مانند شیخ صبحی صالح، و شیخ حسن خالد که توجه خاصی به حیثیت اجتماعی و سیاسی داشتند و بعد از اینها شیخ فتحی می باشد

برخی از منتقدان امامیه عقیده دارند کتاب بخاری در زمان خودِ او به اتمام نرسیده و یقینا پس از او و به واسطه ی دیگران تکمیل شده است. و شاهد این امر را آنچه از « ابن حجرعسقلانی » نقل شده است می دانند

سید حسن نصرالله بطور صریح نهایت حرکات اسلامی را سرنگونی نظام سلطه می داند و این یک تحول بزرگ است و در این جنبش سید محمدحسن امین موافق نیست ...اما علامه فضل الله در آغاز قائل به مواجهه با نظام موجود است

آیه کریمه ای که در مورد نهی از غیبت وارد شده است و همچنین روایات شریف، قابلیت دارند که شامل بحث ما باشند، در حالی که ما ثابت کردیم که مخالف نیز مسلمان است. پس صحیح آن است که حکم غیبت تمام مسلمانان در تمامی طوائف و مذاهب، حرمت است

در این بخش، سعی می کنیم نقدهایی که منتقدان امامیه بر حدیث سنی وارد کرده اند را بررسی کنیم( خصوصا صحیحین بخاری و مسلم ) سپس به طور مختصر به « نقدِ نقد » می پردازیم تا ببینیم آیا تاثیری که منتقد امامی ادعای آن را دارد، حاصل شده است یا خیر

باید اعتراف کنیم که اکثر پیروان مذاهب در دنیای اسلام، دچار بحران « بی اعتمادی به مذاهب دیگر » هستند. و منتقد امامی هم از این مساله جدا نیست. نتیجه ی حاکم شدن جو بی اعتمادی این است که تلاش ها و جد و جهدهای سندی و حدیثی هر دو طرف غیر قابل اعتماد می شود.

فقها در حرمت غیبت بنابر قرآن و سنت هیچ گونه اختلافی ندارند. بحث و اختلاف در بعضی از جزئیات غیبت واقع شده است. و یکی از محورهایی که در بین شیعیان بحث برانگیز شده است این است که آیا حرمت مختص غیبت امامی اثناعشری است یا اینکه شامل تمام مسلمانان می شود؟

با مطالعه ی میراث تاریخی شیعه ی امامیه، به خوبی درمی یابیم که امامیه همواره با کتب مهم حدیثی سنی آشنا بوده اند. ارجاع هایی که امامیه در آثارشان به کتب اهل سنت داده اند، به قدری زیاد است که به فهرست درآوردنش تقریبا غیر ممکن است

اختلاف بین قائلین به جواز و بین آنهایی که جائز نمی دانند، برمی گردد به اینکه یا این افعال را به عنوان اولی جایز نمی دانند، یا به عنوان ثانوی حرام می دانند، یا به عنوان اولی حرام می دانند و یا اصلا به عنوان شعائر قبول ندارند. زیرا نه در عصر نص وجود داشته است و نه در نص کتاب و سنت ...

استاد حیدر حب الله شیخ حیدر حب الله در سال 1973 م، در لبنان متولد شد. دروس ...

استاد حیدر حب الله