همانطور که علما و منبری های ما باید عقاید بچه شیعه ها را تقویت کنند، باید در ایجاد روابط اسلامی بین شیعه و سنی هم توجه داشته و هردو را باهم انجام دهند.
تمام روایاتی که داریم که ولایت امیرالمومنین ملاک ایمان و کفر است و کسی که قائل به این نباشد، کافر است، دقیقا در زمره همان روایاتی است که میگوید شارب خمر کافر است. این کفر همان کفر کلامی است.
سرکار خانم نرگس یزدانپور بدلیل اهمیت وحدت اسلامی و جایگاه آن در ارتقاء جامعه و همچنین خلأ آثار قرآنی در این حوزه، اقدام به پژوهشی قرآنی کردند که حاصل آن کتاب مستندات قرآنی نظریه وحدت اسلامی است.
این مناظرات ولو با پیشفرض عدم وجود هرگونه قصد و نیتی سوء، ذاتا از مبانی علمی و اخلاقی مناظرات بدور هستند و اگر بتوانند ولو بفرض محال مبانی اخلاقی و علمی را مراعات کنند، اثرات سوء اجتماعی از خود بر جای می گذارند
از این روایت روشن می شود که پذیرش رفتار دوستانه با مسلمانان غیرشیعه، در زمان اهل بیت(ع) برای بعضی از اصحاب ایشان نیز مشکل بوده است، به طوری که گاهی در ذهن آنان شبهه ای ایجاد می شد، چنان که امروزه برای بعضی از شیعیان چنین است.
یزید مردی ناصبی، خشن، غلیظ و خشک بود، شراب می نوشید و مرتکب منکرات میشد، دولت خود را با قتل حسین شهید آغاز کرد و با واقعه «حره» به پایان برد. مردم از او متنفر بودند و در عمرش برکت ندید، پس از امام حسین ، چندین نفر علیه او قیام کردند؛ مانند مردم مدینه که برای خدا قیام کردند.
گمان قوی نگارنده بر آن است که این خبیث، رسالت پیامبر اکرم(ص) را تصدیق نکرده است و مجموعه کارهایی که با اهل حرم الهی و اهل حرم پیامبر(ص) و عترت طیب و طاهر او در حیات و پس از حیات آنها انجام داد و اعمال شرم آور و ننگینی که از او سر زد، کمتر از انداختن یک صفحه از قرآن در نجاست نیست!
سخنان و محتواهای حساسیت زایی که از جانب شیعیان گفته می شود در میان اهل سنت توزیع می شود و سخنان و محتواهای حساسیت زا که از جانب اهل سنت گفته می شود در میان شیعیان توزیع می شود. این قاعده انتشار اخبار در دنیای رسانه های جدید و علی الخصوص شبکه های اجتماعی است٬ قاعده ای که اگر بدان ...
از محرم تا اربعین عروسی نمی گرفتیم. عروسی هم اگر دعوت می شدیم نمی رفتیم. لباس نو تن نمی کردیم. خانه عوض نمی کردیم. سفر تفریحی نمی رفتیم. هر کاری که نشانه شادی بود نمی کردیم.
گفت میخواهم برای افراد دیگر تابوی نماز خواندن پشت سر یک سنی بشکند. ما عملا باید برادر و متحد باشیم...
ما نمی توانیم به اسم وحدت میان ادیان یا مذاهب حقوق انسانی را مصادره کنیم یا به آن که حقوقش را مطالبه می کند تهمت و نسبت طایفه گری بزنیم یا او را متعصب بر درخواست های به حقش بنامیم.
یک حادثه‌ی شگفت آور جهان که از صدر اسلام تا کنون سابقه نداشته، این است که فرقه های مسلمین با تمام اختلافشان در مذهب و مشرب، به یک عالم شیعه اقتدا کرده اند.
تمام اهل قبله از مسلمانان را، تا هنگامی که به تمام آنچه پیامبر اکرم را از ناحیه خداوند آورده است، اعتراف و اذعان نمایند، مسلمان و مؤمن می دانیم...
احترام گذاشتن به مقدسات و حفظ حرمت و نزدیک نشدن به خطوط قرمز یکدیگر، جهت "حفظ شیرازه اجتماع" امری ضروری و اجتناب ناپذیر است.
قرآن می فرماید اگر مایه وحدت می خواهید، «حبل الله» را پیدا کنید؛ یعنی نه کلمه‌ی سرزمین، نه کلمه‌ی مرز، نه کلمه‌ی زبان و نه نژاد و نه حرفهای مفت و بی محتوایی که همین طور مرتب بگویند مردم، بیایید متحد شوید!
از آسیب های مناطق مشترک عدم تعامل و شرکت کم رنگ طلاب و شخصیت های مذهبی در برنامه های عبادی اهل سنت است که مورد غفلت واقع شده است. تجربه نشان داده که تعامل صادقانه همیشه منجر به ایجاد آرامش در جامعه میشود.
با ارزیابی های میدانی در مناطق مشترک فهمیده ایم که محتوای مناسب و مورد نیاز توسط مبلغین به مخاطب چه از اهل سنت و چه شیعه ارائه نمی شود. دلیلش هم نبود شناخت دقیق مبلغ از مخاطب ها، دغدغه هایشان و مشکلات بومی شان است.
مقصود ما این نیست که مردم را به مکتب معینی دعوت کنیم و یا اینکه مذهب شیعه را در مذهب تسنن و یا مذهب تسنن را در مذهب شیعه در هم بیامیزیم، بلکه هدف ما این است که طوایف مختلف اسلامی بر اساس محبت به کمک یکدیگر بشتابند...
تئاتر می خواست نشان بدهد که در اسلام مرز نداریم؛ یعنی همه کشورهای اسلامی باید متحد شوند. خیلی از مشکلاتی که در جامعه ما و در جامعه جهانی وجود دارد، به خاطر همین مرزها و خط کشی هاست که انسان ها را از هم جدا می کند.
دفتر خاطرات بند بند سرگذشتم روایت گر حال و هوای دوره ای تاریخی و حساس از زندگی مرحوم علامه شیخ محمد حسین کاشف الغطاءاست که به قلم خودشان با عنوان "عقود حیاتی" پس از پنجاه سال از رحلتشان به چاپ رسید.
منظور اصلی این است که تحت لوای کعبه یعنی همان خانه ای که اولین بار در میان بشر برای پرستش خدای یگانه بنا شد، به صورت یک قوم واحد و ملت واحد و هم عزم و هم رزم گرد آیند. شعار اصلی و اساسی اسلام «توحید» است. کعبه خانه ی توحید است.
باید گفت که سنی‌گری واقعی، تسنن اموی نیست. همانطور که تشیع واقعی نیز تشیع صفوی نیست. تسنن محمدی، تشیع علوی است.
ایرادهای پیش گفته بر دلالت و مضمون حدیث، مانع از اطمینان یافتن به صدور آن می شود، زیرا از جمله تضعیف کننده های چگونگی روایت به شمار می آید که از اطمینان یافتن به آن جلوگیری می کند تا چه رسد از یقین به صدور آن از پیامبر(ص)...
ما در برابر نبردی طولانی و سلسله وار بین اولین خلیفه خدا و اولین دشمن او قرار داریم. بین سلسله انبیاء خدا وسلسله دشمنان خدا، بین آدم ابوالبشر و شیطان، بین نوح و اردوگاه فساد، بین ابراهیم و طاغوت پرستی میان موسی و فرعون و میان فخر کائنات حضرت محمد (ص) و همه انحرافها وشرک، همواره ...
ما اختلاف را انکار نمی کنیم و هم چنین، وجود گروه هایی را که دیدگاه های گونه گون دارند، منکر نمی شویم، لیک شمار این گروه ها به هفتاد و سه را انکار می کنیم، بودن آنها در آتش را انکار می کنیم و تمامی اندیشه هایی را که این حدیث بیان می کند، نمی پذیریم...
مدل امام و رهبری برای این مساله، توسعه جدی رخداد انقلاب ایران -تشکیل نظام اسلامی- در سایر امت اسلامی و ایجاد بستر تمدن بزرگ اسلامی از این طریق است و این، یعنی عنصر همگرایی امت، در این مدل خیلی پررنگ است...
در یکی از روستاها که حزب منحله دموکرات عروسی داشته برای یکی از اعضایش، به جای حیوان یک نفر از برادران سپاهی اهل تشیع با یک نفر از برادران پیشمرگ مسلمان اهل سنت در کردستان را می آورند و درجلوی پای عروس و داماد ذبح می کنند. اما کسی نیست، کسی نبوده که این را به سمع مسلمانان جهان ...
روشن است که لعن نمادها و رهبرانی که دیگری آنان را تقدیس و احترام می کند، وی را وا می دارد، با نمادهایی که فرد لعنت کننده آنان را تقدیس می کند، به مقابله به مثل برخیزد. اگرچه این نمادها نمایانگر حق و درستی باشد و ارزش والایی داشته باشد و به همین دلیل، خداوند از دشنام دادن خدایان ...
از آموزه ها و آداب اسلامی چنین به دست می آید که لعن به هیچ روی از اخلاق انسان مؤمن نیست، زیرا شایسته نیست که مؤمن لعن کننده باشد و آن را در کارهای کوچک و بزرگ به کار گیرد و عنان زبانش را در لعن کردن این و آن رها کند.
مسلمانان به دو گروه بزرگ سنی و شیعه تقسیم شده اند. با اینکه دو گروه به خدای یکتا و به رسالت محمد(ص) ایمان دارند ودر برابر عناصر اعتقاد که دین با آنها استوار میماند و وسیله نجات میباشد، متفق القول میباشند.
تنها و تنها با "وحدت اسلامی" است که اقدامات عمرانی هماهنگ می گردد، وسایل برقی فراهم می شود، روح تمدن جلوه می کند، فروغ آسایش در آفاق زندگی می تابد، و یوغ بردگی از گردن همه برداشته می شود...
این متون و جز آن تأکید دارند که اسلام بی گمان نمی خواهد که زبان ناسزاگویی بر روابط شخص با دیگران حاکم شود، زیرا این زبان افزون بر این که با اخلاق ناسازگار است، نه حقی را به اثبات می رساند و نه باطلی را...
از آیات قرآن و از روایاتی که یا در ذیل آیات قرآن نازل شده، وارد شده، یا مستقلا در ذکر معنای تقیه به کار رفته ، استفاده میکنیم، این است: تقیه یک وسیله ای است برای رساندن انسانِ با هدفی به هدفش، این مجمل قضیه.
و این بود که ، در این دوران، شیعه - در شکل ها و گرایشهای مختلف ، معتدل یا افراطی - مظهر قیام و شورش و مبارزه توده های غارت شده و ستمدیده بود و بخصوص در میان روستائیان نفوذ و گسترش شگفتی یافت و بصورت نهضت های گوناگونی از متن توده و در برابر قدرت بپا خاست...
بیائید بخاطر خدا و با حفظ ( انما المؤمنون اخوه ) سنی و شیعه دست بیعت به هم بدهیم ، و در برابر خصم مشترک و دشمنان اسلام و قرآن متحد شویم ، اختلافات فقهی و روایات تاریخی را وسیله نزاع و تفرقه قرار ندهیم...
باید بگوییم که اتحاد تسنن و تشیع میسور نیست. این دو جریان عقیدتی و فرهنگی و تاریخی وسیع را نه می توان در هم ادغام کرد، و نه می توان یکی را به سود دیگری - یا به سود اسلام - نابود ساخت. کاری که می توان کرد و عملی است، دعوت سنی و شیعه است به اتحاد. این کار عملی است و لازم است و وظیفه.
هدف اسلام، پیامبر و پیشوایان اسلام به ویژه امامان اهل بیت، پاسداری از یگانگی و هم بستگی جامعه اسلامی به رغم چند مذهبی بودن آن است، زیرا این پیشوایان دوست ندارند و نمی خواهند که امت اسلامی به امت های بی شمار تقسیم شوند...
تصور مردم این است که تقیه یعنی اینکه انسان وقتی که میخواهد یک عملی را انجام دهد و یک واجبی را به جا بیاورد، اگر چنانچه برای انجام این واجب، برای پیمودن این راه، یک خطری و یک ضرری تصور میشود، انسان این واجب را انجام ندهد و این راه را نپیماید؛ مردم از تقیه، یک چنین تصوری دارند. این ...
دوستی علی سپر آتش دوزخ است. او امام انسانها و جنیان است. او در حقیقت وصی مصطفی(ص) و قسمت کننده بهشت و دوزخ است...
این خطبه مرحوم زنجانی را خطبه ناریه نامیده‌اند، یعنی خطابه آتشین، وی در ادامه، خطاب به سران صهیونیسم نیز چنین گفت: ای یهودیان! بدانید که کرکس مرگ، بر گرد سرتان پرواز می‌کند. به شما اخطار می‌کنم که هرگاه فلسطین را رها نکنید، بدبختی‌ها و مرگ فلاکت بار در کمین شماست.
مبلغان سر بریدن و گردن زدن به حدیثی چنگ می زنند که از رسول خدا روایت شده است؛ آن حضرت در این حدیث می گوید: او برای سر بریدن برانگیخته شده است.
سید هبة الدین همراه روحانیان بزرگی چون شیخ الشریعه اصفهانی، میرزا مهدی فرزند آخوند خراسانی و سید مصطفی کاشانی پرچم مقدس بارگاه امام علی(ع) برداشته و در میان شعارهای پیوسته مردم به سمت جبهه روان شدند.
نوعاً تربیت طلاب در این مجموعه، به نحوی بوده که عمده خروجیهای آن، آمادگی نداشته اند با اهل سنت کشورهای خودشان که اکثریت مطلق جامعه آنان را تشکیل داده‌اند، همکاری کنند. به نظر میرسد عملکرد ضعیف فارغ‌التحصیلان جامعه المصطفی یا مؤسسات وابسته، ریشه در تربیت آنان داشته ...
وی در تفسیر خود به مناسبت‌هایی در ذیل آیات، روایاتی را نقل می‌کند که در این روایات، به صراحت و یا به اشاره از صحابه پیامبر به صورت نوعی یا به صورت شخصی تجلیل میشود...
مسئله فلسطین دیگر از مرز اعتراض و گفتگو گذشته و به مرز کار و فعالیت رسیده است. هر انسانی که در رگ‌های بدنش خون پاک، زنده و آگاه وجود داشته باشد، حتما همین شرف و پاکی خون او، آواز خواهد داد که چه نشسته‌ای؟ برخیز!
شاید بتوان گفت همه‌ی مظلومیتهای سیاسی ـ اجتماعی که شیعه در طول تاریخ خونبار خود با آن روبرو بوده است، از قبیل: محروم شدن رهبران آن از حق خود، به شهادت رسیدن رهبران این مذهب و غارت و کشتارهایی که همیشه از سوی دشمنان بر ضدّ طرفداران این مذهب انجام گرفته است، با این ستم فرهنگی ...
یک مسئول امنیتی به من گفت تقریب را قبول ندارم، اما چون آقا می‌گویند، مخالفت نمی‌کنم! طبیعی است که این آدم زمانی که بحث‌های خیلی روشن تقریب است، عمل می‌کند، اما در مواردی که روشن نیست، قطعاً ضدتقریب عمل می‌کند.
حال باید به این سؤال پاسخ دهیم که: «آیا آن وحدت (که آنان در پیش گرفته اند) با معجزه بدست آمده است؛ یا ما بواسطه اعجاز متفرق و مختلف شده ایم؟!»