ما «توفیق» را خیلی پیش از نزول این بلا و وقوع این مصیبت خبردار کردیم. ولی او از شدت حماقت چیزی را که به نفع خودش بود نخواست بفهمد. مصر دروازه مکه است و او با دست خودش درب آن را به روی انگلیس ها باز نمود. علاجی نیست مگر اینکه خدا به داد ما برسد وگرنه دیری نخواهد گذشت که حجاز را نیز ...
پیش از اینکه این ستمکار سرکش شما را ترور کرده و ناموستان را بر باد دهد و قبل از آنکه در دیوار محکم دین رخنه کند او را خلع نمایید. شما وظیفه دشواری ندارید. فقط به مردم ابلاغ کنید اطاعت این ستمکار حرام است. او هم وقتی خود را ذلیل و تنها ببیند، اطرافیانش از گردش پراکنده شده، ارتشیان ...
ای کاش من تمام تخم افکار خود را در مزرعه ی مستعد افکار ملت کاشته بودم. چه خوش بود تخم های بارور و مفید خود را در زمین شوره زار سلطنت فاسد نمی نمودم. آنچه در آن مزرعه کاشتم، به نمو رسید. هر چه در این زمین کویر غرس نمودم فاسد گردید. در این مدت هیچ یک از تکالیف خیرخواهانه ی من، به گوش ...
در واقع اصولی ترین روش سید در این محور حساس و حیاتی، نگاه به درون خودآگاه و بازگشت به اسلام راستین، به دور از هرگونه خرافه گرایی و بدعت گزینی بود تا بتواند با احیای سنتهای صحیح سلف صالح، همگام با تقویت و نشر اصول اخلاقی و انسانی، به تشکیل یک جامعه مسلمان، به مفهوم واقعی کلمه، ...
سیدجمال نه فیلسوف درجه یک بود نه یک فقیه درجه یک. اما چیزی داشت که هیچ یک از فلاسفه و فقها نداشتند و آن جامعیت سید جمال است، آنچه که جهان اسلام به آن احتیاج داشت. شیخ محمد عبده درباره سید جمال می گوید اگر بگویم بعد از پیامبران کسی بالاتر از سید نیامده مبالغه نکرده ام!
«سازمان مغز و اندیشه خود را به تشخیص درد اصلی شرق و جست وجوی درمان آن اختصاص دادم. دریافتم که کشنده ترین درد شرق، جدایی افراد آن از یکدیگر و پراکندگی اندیشه های آنان و اختلافشان بر سر اتحاد و اتحادشان در اختلاف است. پس در راه وحدت عقیده و بیدار کردن آنان در برابر خطر غربی که ...
رهبر معظم انقلاب «ستاره بلند شرق» می نامدش. شخصیتی فیلسوف، عارف، شاعر، سیاستمدار و روشنفکر. شخصیتی غرب ستیز و خرافه ستیز. و البته مرید سید جمال الدین اسدآبادی.
نه راه و رسم باطنی گری قرون وسطایی میتواند بیماریهای بشریت گرفتار نومیدی را درمان کند و نه ملی گرایی و اجتماعی گری ملحدانه جدید
اقبال یک "علامت" است در این سرزمین بایر و در این کویر آشوبنده و طوفان کننده زمان ما، که یک اندیشمند تشنه جستجوگر، به هر مکتب و مذهبی که رو می کند و به هر راه حلی و به هر فکر و طرحی که رو می کند، سیراب نمی شود و اگر راه حل درستی هم باشد و به نتیجه مطلوبی هم برسد کفایت همه دردها و ...
یکی از نکات برجسته و عبرت آموز بزرگان علمی و فرهنگی جهان اسلام آن است که همواره تحت هر شرایطی منادی وحدت در میان مسلمانان بوده اند. در حافظه تاریخ کمتر سراغ داریم که این متفکران تراز اول به جنگ فرقه ای دامن زده و آتش کینه های مذهبی را مشتعل تر کنند.
چون مسلــــمانان اگر داری جگر /
در درون خویــش و در قرآن نگر /
صد جـــهان تازه در آیات اوست /
عصرها پیچـــیده در آنات اوست /
یک جهانش عصر حاضر را بس است /
گیر، اگر در سینه دل معنی رس است/
چون کــــهن گردد جهانی در برش /
می دهد قرآن جـــهانی دیـــگرش
نه افغان و نه ترک و نی تتاریم /
چمن زاریم و از یک شاخساریم /
تمیز رنگ و بو بر ما حرام است /
که ما پرورده یک نو بهاریم