آیت الله سیدصادق شیرازی، دیگر نماینده این جریان، با تاکید بر وجاهت نداشتن وحدت شیعه و سنی و تبلیغ این اندیشه در شبکه های ماهواره ای منتسب به خویش، در مقابل سیاست راهبردی جمهوری اسلامی قد علم کرده است. وی که قائل به شورای فقاهت در دوره ی غیبت است

در مورد تعاملات روایت داریم مثلا به نماز آنها شرکت کنید، حتی در بعضی تعبیرها دارد که نماز پشت سر آنها، مثل نمازی است که پشت سر رسول الله می خوانید. در مقام وحدت باید اینگونه عمل کنیم، بقیه اش به عهده ی علام الغیوب هست. غیب ها را خدا می داند.

ناموس یک بدوی، عرضش، مالش، جانش همانند جان و مال و عرض یک مرجع شیعی است. همانطوری که جان و مال و عرض یک مرجع شیعی باید حفظ شود، آن هم باید حفظ شود.

در تعجبم از جناب آیت الله، ایشان حتما می دانند که مقصود بزرگان از بیان وحدت اسلامی هرگز دست کشیدن از عقاید تشیع نبوده و نیست، همچنان‌که بارها گفته شده هیچ ضرورتی ایجاب نمی‏کند که شیعه و سنی‏ به خاطر اتحاد اسلامی، تسامح و گذشتی در اصول یا فروع مذهبی‏ خود بنمایند و دربارة ...

اصحاب تفرقه در شیعه برای آن که اعمال و رفتار خویش را توجیه مذهبی نموده و مطابق دریافت فقهای شیعه قرار دهند، همواره خویش را در پس یکی از مراجع شیعه پنهان ساخته و با نام و جایگاه مرجعیت اقدامات سوء خویش را پسندیده جلوه می دهند.

انجام کاری که احتمال بدهیم خون شیعه‏ای را که در مکانی در اقلیت زندگی می‏کند به خطر می‏اندازد، از محرمات قطعی است و تمام اعمال را به باد می‏دهد.