«زمانی که زید بن علی زین العابدین(ع) بر هشام بن عبدالملک، در سال ۱۲۱ هجری قمری خروج نمود، ابوحنیفه گفت: «ضاهی خروجه خروج جده رسول الله(ص) یوم البدر؛ خروج او شبیه خروج جدش رسول خدا(ص) در روز جنگ بدر است»

شهید مطهری: این را بدانید، ما از این جهت که شیعه هستیم نباید این را اغماض بکنیم، خیال نکنیم این ها ملعبه دست خلفا بودند و هرچه خلفا می گفتند عمل می کردند. اینجورها نیست. در راه خودشان تصلب داشتند.

«ابوحنیفه در عهد اموی‌ها و عباسی‌ها زندگی می‌کرد؛ ولی تمایل و علاقه اش با علویان بود، از حکومت امویان و عباسیان راضی نبود و خروج علیه آنان را تجویز می‌کرد. دیدگاه ایشان در باره خلافت این بود که «خلافت موروثی و یا توصیه ای نیست« بلکه خلافت با انتخاب آزادانه مردم از میان اولاد ...

ائمه «علیهم السلام» منبع هستند نه مجتهد. ما نباید این بزرگواران را کوچک کنیم و بگوییم عده ای شافعی و حنفی هستند و ما جعفری هستیم! خود رهبران این مذاهب یا شاگرد ائمه «ع» بودند و یا شاگردِ شاگرد ایشان. یکی از منابع فقه آنها هم اجماع اهل بیت «ع» است.

در مطلب شماره 1 در مورد فقه حنفی مطالبی را ذکر کردیم در این مطلب به بررسی پایگاه ها و مناطقی که این مذهب در آنها وجود داشت مطالبی را ذکر میکنیم.

شکوفایی فقه در جامعه اسلامی به اوایل قرن دوم هجری برمیگردد که کتابت حدیث آغاز می شود و نیازهای مردم نیز گسترش پیدا می کنند. البته فقه نزد شیعیان از زمان رسول الله (ص) شروع می شود.

لطافت در برخورد و مراوده و مباحثه ی علمی با عالمان اهل سنت، می تواند آنان را نسبت به مکتب اهل بیت - علیهم السلام - علاقه مند نموده، موجبات بهره مندی از تعالیم حیات بخش اهل بیت - علیهم السلام – را فراهم کند.

عده ای به شدت اصرار دارند تا تصویری از جناب ابوحنیفه در افکار عمومی ترسیم نمایند که گویی وی در تقابل با اهل بیت «ع» بوده و تمام رفتار او در جهت رو در رویی با این بزرگواران بوده است! اما با ورق زدن برگهای تاریخ به راحتی می توان دریافت حقیقت چنین نیست. این نوشته در پی این است که ...