یکی از اسباب و زمینه های اختلاف و ناسازگاری مذهبی، غلو و زیاده گویی در باب پیشوایان است؛ چنانکه قصور و نادیده انگاری فضایل و مناقب نیز یکی دیگر از اسباب نزاع و دشمنیست. عالمان شیعه در عصر غیبت به پیروی از پیشوایان خود از غالیان تبری جسته و آنها را لعن و طرد میکردند.

در دولت عباسی «عرب» همچنان در صدر قرار داشت. و عجیب این که دیگر قومیت ها نیز آن را امری طبیعی می پنداشتند. و هیچ حس حسادتی یا هیچ احساس رقابتی با آن نداشتند. زیرا «عرب» در نظر دیگران، قطب جامعه اسلامی به حساب می آمد

امویان از متعصب ترین شاخه های قبیله قریش بودند. تعصبی که مخالف ارزش های اسلامی بود و امویان را وا می داشت تا مواضع و رفتارهایی داشته باشند که با انسانیت اسلام و عدالت اسلامی هیچ تناسبی نداشت. عصر اموی نیز سرشار بود از تعصبات افسار گسیخته و کمر شکن

از وحدت صحبت کردیم. باید از ضد آن هم صحبت کنیم. خصوصا این که همین ضد است که امروز بر جهان اسلام حاکم است. پس باید اسباب تفرقه را مشخص کنیم، تا گامی باشد برای تحقق وحدت اسلامی. همانطور که تشخیص مرض، اولین گام در مسیر درمان است. وقتی که به اولین ریشه های تفرقه در دنیای اسلام رجوع می ...

 در میان علل و عواملی که منجر به اختلاف میان مسلمانان می شود، «عوامل اخلاقی» نیز نقش بسزایی را ایفا می کنند. گاهی مشاهده می شود که فرد بدون اینکه تحت تاثیر مسائل اجتماعی یا سیاسی باشد فقط بخاطر وجود برخی ضعف های اخلاقی و فردی با دیگران درگیر می شود.

اشاره: یکی از بخش هایی که در مجله الکترونیکی اخوت در نظر گرفته شده، طرح یک سوال یا مسئله و ارائه پاسخ های مختلف از افراد متفاوت با دیدگاه های مختلف است. این بار سوال ما این بود که راهکارهای افزایش تفکر وحدوی در حوزه های علمیه چیست. حجة الاسلام محسن فتاحی این طور به پرسش ما پاسخ ...