در سطح بالای فکری مسلمانان، همیشه همزیستی برقرار بوده و روش امامان اهل بیت(ع) بهترین نمونه برای همزیستی اسلامی است. حضرت امیر(ع) با آنکه خود را خلیفه پیغمبر (ص) میدانست و دیگران را غاصب می شمرد، با ابوبکر، عمر و عثمان هم زیستی داشت.
از آیات قرآن و از روایاتی که یا در ذیل آیات قرآن نازل شده، وارد شده، یا مستقلا در ذکر معنای تقیه به کار رفته ، استفاده میکنیم، این است: تقیه یک وسیله ای است برای رساندن انسانِ با هدفی به هدفش، این مجمل قضیه.
تصور مردم این است که تقیه یعنی اینکه انسان وقتی که میخواهد یک عملی را انجام دهد و یک واجبی را به جا بیاورد، اگر چنانچه برای انجام این واجب، برای پیمودن این راه، یک خطری و یک ضرری تصور میشود، انسان این واجب را انجام ندهد و این راه را نپیماید؛ مردم از تقیه، یک چنین تصوری دارند. این ...
برهه های گوناگون تاریخ مسلمانان، شاهد مهربانیها و رفت و شد و کمک و ایثار رهبران مذاهب اسلامی نسبت به همدیگر است. رفتار مسالمت‌جویانه برخی از عالمان سبب شده که دیگر گروه‌های مذهبی نیز، آنان را از خود پندارند. این تعامل، نه از سر ترس، بلکه مدارا و احترام به باورهای اسلامی دیگر ...
حجت الاسلام محمد غفوری نژاد: سوای جهاتی که مربوط به شرایط بین المللی جهان اسلام و مواجهه جهان اسلام با استکبار جهانی می شود، وحدت اسلامی به معنای مورد نظر، ریشه در آموزه ها و تعالیم ائمه اهل بیت(ع) دارد و در سیره قولی و فعلی معصومین علیهم السلام به کرّات مشاهده می کنیم
تقیه در یکی دو مورد و موارد معین بوده است. همانطور که گفتم سیاسی ها هم تقیه می کنند، متفکرین هم تقیه را به کار می برند. این حالت عادی است که هر کس بر جانش و آبرویش می ترسد، تقیه را به کار می برد. ولی اگر هر چیزی را گفتیم تقیه است این اشتباه است. این ضعف به این خاطر است که شخص نمی ...
درست نیست که انسان از وحدت اسلامی دم بزند و دیگران را تکفیر کند. یا دعوت به تقریب بین مذاهب بکند و در عین حال خطر مسلمانان دیگر را از خطر یهود و نصاری بیشتر بداند. و این یقینا دوگانگی است. اهل بیت علیهم السلام، این گونه نبودند. بلکه با اینکه عقایدشان با برخی از مردم فرق می کرد، در ...
«تقیه ی و مدارا» چیزی نیست جز اینکه امور را به گونه ای مدیریت کنی تا بر دیگران تاثیرگذار باشی. و با آنها رابطه ای داشته باشی به دور از تشنج و بحران. مانند وقتی که می خواهی شخصی را به مسجد و نماز و دین هدایت کنی. با او چگونه رفتار می کنی؟ بدون دروغ ، حقه بازی ، دورویی و یا ریاکاری و ...
نمی شود شما مدام حرف از وحدت شیعه و سنی بزنید، اما از انتصاب یک مسئول اهل سنت هم دریغ کنید. جلب رضایت و حمایت اهل سنت، بدون مشارکت دادن آنها در مدیریت ها اصلا معنا پیدا نمی کند. اگر او را در مدیریت مشارکت دادید، به صداقت شما ایمان می آورد و از شما حمایت خواهد کرد.
آیا بروز ندادن اعتقادات شیعی، عدم عمل به احکام شرعی شیعی در مماشات با اهل سنت و حتی بالاتر عمل کردن به احکام و آداب شرعی اهل سنت، دشوارتر از تظاهر به رفتارهای بت پرستانه است؟ باید اذعان کرد که تصور ما از مذهب تشیع و رفتار دینی فاصله ای عظیم با تراث ارزشمند روایی شیعی دارد.
چرا روایات ابواب تقیه برای مردم خوانده نمی شود و چرا منابر ما خالی از نقل این روایات است؟ چرا این روایات در حوزه های علمیه کمتر مورد بحث قرار می گیرد و درس های خارج فقه ما خالی از بحث های جامعی در این حوزه است؟
این که بخواهیم یک حدیث ضعیف از یکی از صحاح بیابیم و با ضمیمه کردن چند حدیث دیگر حقانیت خودمان را اثبات کنیم، همانند کارهای وهابیونی است که یک حدیث ضعیف کافی و یا بحار را مستمسک هجو شیعه قرار می دهند. این راه به هیچ وجه نمی تواند تاثیری غیر از شقاق و کینه ورزی میان جامعه اهل سنت و ...