حنفی، شافعی را می­دید که به هنگام تشهد، سبّابه خود را حرکت می­دهد؛ به او می­تاخت و انگشت او را خرد می­کرد و می­پنداشت با این کار، خدا را از خود خشنود ساخته است. و اگر شیعی را می­دیدند که در قرائت «بسمله» را باصدای بلند می­خواند کافر می­شمردند.

«مسلمانی می توانست در چنین سرزمین پهناوری از نقطه ای به نقطه دیگر برود. در طول این مسافت هرجا می رفت مردمی را می دید که خدای او را می پرستند و به قبله او نماز می خوانند و عادات و وضع زندگانی آنان کمابیش مانند خود اوست. در این سرزمین پهناور عملا قانونی وجود داشت که مسلمانان را در ...

گروهی را که در آن زیارتگاه [مشهد رأس الحسین (ع)] دیدم از خضوع و توسل و تبرک جستن به ضریح و گریه و دعا چیزی از زائران حرم سید الشهداء در کربلا یا حضرت رضا در مشهد کم نداشتند. حقیقت این است که مردم قاهره در محبت اهل بیت، شیعة به تمام معنی هستند، ولی تبلیغات و بلکه اعمال قدرت آل عثمان ...