رفع مشکلات اجتماعی، مبتنی بر مواسات است و مواسات جز از راه مُحِق دانستن دیگران در شادی ها و داشته ها فراهم نخواهد شد.

از این روایت روشن می شود که پذیرش رفتار دوستانه با مسلمانان غیرشیعه، در زمان اهل بیت(ع) برای بعضی از اصحاب ایشان نیز مشکل بوده است، به طوری که گاهی در ذهن آنان شبهه ای ایجاد می شد، چنان که امروزه برای بعضی از شیعیان چنین است.

نمونه‌ی بارزی از سلوک ائمه با مخالفان خود در عقیده، توجه و انقطاع کثیری از ارباب مذاهب مخالف به حضرات ائمه(ع) است، و این دستوری است برای امت در حفظ وحدت و حسن معاشرت با پیروان سایر مذاهب اسلامی.

برخی تلاش می کنند تا با سیاسی کردن مساله وحدت، آنرا به ضرورتی مقطعی تقلیل داده و صرفا در مقابل دشمن مشترک معنا کنند، حال آنکه وحدت مد نظر دین برای ایجاد تمدن اسلامی و حاکمیت ارزشهای اسلامی در جهان است.

حضرت امیر «ع» مثل ما اینقدر روی مباحث اختلافی جدال نکرد. ایشان هیچ وقت با خلفا نجنگیدند و به خاطر حفظ اسلام و حفظ وحدت از حق خود گذشت کردند. ثمره این رویکرد حضرت امیر «ع» این شد که مسلمانان به جای جنگ داخلی دو امپراطوری بزرگ جهان را فتح کردند و نیمی از دنیا را گرفتند. خیلی از مردم ...

این تهمت درست نیست که تقریبی ها ولایتشان ضعیف است. بلکه غیر تقریبی ها ولایتشان ضعیف است. ما همه جا با سرِ بلند ولی با نهایت احترام از این عقیده دفاع می کنیم. ولی نکته ای داریم که تا کجا می توان از این حق دفاع کرد. از علی «ع» که شیعه تر نداریم. خود ایشان تا جایی از ولایت دفاع می کنند ...