تفاهم و درک متقابل، چیزى است که قرآن کریم، همگان را بدان فرا مى‏ خواند و آن را نه تنها به دینداران بلکه به عموم افراد بشر، جز آنان که راه ستم پیشگى و ستیزه جویى در پیش گرفته‏ اند، توصیه مى‏ کند. وقتى وارد عرصه اسلام مى ‏شویم این نکته از اهمیت و تأکید فزونترى برخوردار مى‏ شود

بعضی مواقع حضرت با خلفا شدیدا مخالف بوده است، لکن اختلاف نظر باعث نشده که علی علیه السلام با آنها همکاری نکند. تقریبا در دوران خلفا، على علیه السلام قاضی بوده است، ولی نه قاضی رسمی. در جنگ ها مورد مشورت خلفا قرار می گرفت.

هایت امر آن است که روایات مربوط به «طیب مولد» را از متشابهات بدانیم و تبیین و تفسیر آنها را به خود اهل بیت(ع) واگذاریم. ولی به هر حال ضروری است به مقتضای قواعد مسلم فقهی، کسی را بدون دلیل، حرام زاده ندانیم.

جزوه ای که در قسمت ضمائم قابل دانلود است، حاصل پرسش و پاسخ صریح فعالان عرصه وحدت با ایشان است که تابستان گذشته در مشهدالرضا «ع» صورت گرفته که پس ار بازبینی استاد، خدمت مخاطبان تقدیم می شود.

ائمه «علیهم السلام» منبع هستند نه مجتهد. ما نباید این بزرگواران را کوچک کنیم و بگوییم عده ای شافعی و حنفی هستند و ما جعفری هستیم! خود رهبران این مذاهب یا شاگرد ائمه «ع» بودند و یا شاگردِ شاگرد ایشان. یکی از منابع فقه آنها هم اجماع اهل بیت «ع» است.