"...وحدت میان تشیع و تسنن نه ممکن است و نه معقول، چراکه بمنزله مرگ تفکر علمى است. اختلاف فکرى موجب تصادم عقاید، حرکت افکار، پیشرفت و رسیدن به حقیقت است. وحدت شیعه و سنى هم ممکن است و هم معقول، هم مسئولیت است و هم تعهد. چراکه اختلاف اجتماعى، عامل متلاشى شدن نیرو، و تجزیه امت بسوى ...

در جنگ صفین برخی از اصحاب امیرالمؤمنین(ع) طرف مقابل را دشنام می دادند که آن حضرت فرمود: «بر شما روا نمی دانم که نفرینگر و دشنامگو باشید، و فحش دهید و اظهار نفرت کنید. ولى اگر کارهاى زشت آنان را بیان مى‏کردید و مى‏گفتید که رفتار و کردارشان چنین و چنان بوده، سخنى درست ‏تر گفته و ...

علی «ع» طلایه دار وحدت اسلامی است. این خصیصه را تاریخ تایید می کند و دلسوزان امت اسلامی به تکریم آن می پردازند و دل باختگان به عزت و اقتدار اسلام را به طی این طریق ترغیب می کند.

این فضیلت، وجه فضیلتی است برای پسر عموی رسول خدا، که از فضیلت او در شرف نسبت و قرابت به صاحب رسالت، کمتر نیست، و نه از فضیلت سبقت وی در ایمان به پیغمبر در حالی که او پسر نابالغی بود، اما از هر صغیر و کبیری بیشتر و بهتر به دست رسول اکرم هدایت یافت. همچنین، این ...

حضرت توجه داشت که اگرچه ممکن است، عمل یا سخنی در یک مقطع زمانی خاص باعث تفرقه و آسیب رسانی به وحدت جامعه نشود؛ ولی ممکن است به دلیل بازتاب در تاریخ در آینده مشکلاتی را فراهم آورد؛ لذا از انجام آن عمل یا سخن پرهیز می کردند

مثلا در جنگ صفین 25000 نفر از یاران حضرت امیر «ع» شهید شدند که ما فقط اسامی فرماندهان سرشناس را در اختیار داریم که غالبا شیعه بودند ولی یاران عادی حضرت که به شهادت رسیدند اغلب از اهل سنت بودند.

قریش پس از رسول خدا حق ما را از ما گرفت و به خود اختصاص داد. پس من دیدم صبر بر این امر، از تفرقة کلمة مسلمین، و ریختن خون هایشان، بهتر است در حالی که مردم همه مسلمان اند و دین همچون مشکی متلاطم است که کمترین سستی، آن را نابود و کوچک ترین فردی آن را وارونه می کند.

سیاست امیرالمومنین «علیه السلام» دفاع از مسلمین در برابر دشمنان اسلام و وحدت اسلامی و گفتگوی انتقادی غیردشمنانه در درون جهان اسلام بوده است. ما هم باید همان کاری که امیرالمومنین «ع» انجام داد، انجام دهیم.