آیه کریمه ای که در مورد نهی از غیبت وارد شده است و همچنین روایات شریف، قابلیت دارند که شامل بحث ما باشند، در حالی که ما ثابت کردیم که مخالف نیز مسلمان است. پس صحیح آن است که حکم غیبت تمام مسلمانان در تمامی طوائف و مذاهب، حرمت است

در مورد تعاملات روایت داریم مثلا به نماز آنها شرکت کنید، حتی در بعضی تعبیرها دارد که نماز پشت سر آنها، مثل نمازی است که پشت سر رسول الله می خوانید. در مقام وحدت باید اینگونه عمل کنیم، بقیه اش به عهده ی علام الغیوب هست. غیب ها را خدا می داند.

فقها در حرمت غیبت بنابر قرآن و سنت هیچ گونه اختلافی ندارند. بحث و اختلاف در بعضی از جزئیات غیبت واقع شده است. و یکی از محورهایی که در بین شیعیان بحث برانگیز شده است این است که آیا حرمت مختص غیبت امامی اثناعشری است یا اینکه شامل تمام مسلمانان می شود؟