موضوعی که هنوز نسبتاً باقی مانده و نتوانسته‌اند کاری انجام دهند «قرآن کریم» است. قرآن به مثابۀ حبل‌المتین و ریسمانی است که به خوبی می‌توان بدون حاشیه‌های معمول برای ارتباط با اهل سنت استفاده کرد.
اولین و مهمترین و اساسی ترین کاری که امروزه نخبه های جهان اسلام، علما و حوزه ها و دانشگاههای جهان اسلام، همه و همه باید بر آن تمرکز کنند اینست که یک نهضت بازنگری در بنیانهای اجتماعی با رجوع به قرآن و تمرکز بر رجوع به قرآن و استخراج آن اصول اجتماعی قرآنی داشته باشند.
محمد عبدالرحیم السّایح درباره راهکارهای تقریب بین مذاهب اسلامی در مباحث اصول دین صحبت کرده و امکان رسیدن به وحدت عقیدتی را بر اساس آموزه‌های قرآن و سنت و عقل مورد تجزیه و تحلیل کلامی قرار داده است.
مسلمان بودن که اخوت دینی و حقوق اسلامی را برای فرد به ارمغان می‌آورد، غیر از مؤمن بودن است و نباید انتظار داشت تا ایمان قلبی مسلمانی ثابت گردد و سپس به او احترام نموده و با وی به مدارا و محبت پرداخت.
سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ
«مبانی وحدت اسلامی از منظر علم الاجتماع اسلامی» عنوان بحثی است که آیت الله محسن اراکی رییس مجمع تقریب مذاهب اسلامی در جمع دانشجویان شرکت کننده در اولین دوره آموزشی «اتحادیه بین المللی امت واحده»ارائه کرد. وی در این سخنرانی که متن آن در این جزوه