با نزدیک شدن به هنگامه اذان، سفره های افطاری میان میهمانان پهن شد و برادران شیعه و سنی، در کنار هم و با صفا و صمیمیت خاصی مشغول صرف افطاری شدند. صمیمیتی که همواره میان اقوام و مذاهب گوناگون گنبد، این ایران کوچک، زبانزد بوده است.